Hlynur Þór Magnússon

31.12.2006

Gamlárssund í vorblíðu á Reykhólum

c_documents_and_settings_hlynur_my_documents_my_pictures_sundlaugin.jpg

Það var ljúft í lauginni og heitu pottunum hérna á Reykhólum núna áðan. Vorblíða, hægur andvari, nánast logn; alger kyrrð. Auk heimafólks fimmtán manna hópur útlendinga sem dveljast hérna í þorpinu yfir áramótin – gestir prestsins okkar, séra Sjafnar Þór. Séra Þórarinn afi hennar var prestur hér í gamla daga og gott ef ekki prófastur.

Sundlaugin okkar heitir Grettislaug. Reyndar er gamla laugin með því nafni í brekkunni rétt fyrir ofan þá nýju; þar sér enn fyrir fornri grjóthleðslu. Hér eru hverir og volgrur um allt og gufan hangir í loftinu í kyrru veðri.

Svona hefur þetta líka verið þegar Grettir Ásmundarson og þeir fóstbræður Þorgeir og Þormóður áttu samtímis veturvist hér á Reykjahólum ekki alls fyrir löngu.

Þó er ekki víst að þeir hafi spáð mikið í náttúrufegurðina, víðernið, mólent og mýrlent flatlendið út til sjávarins með vötnum og lónum og tjörnum og klapparholtum á milli; hvergi á landinu er fjölbreyttara fuglalíf en hér. Skarðsströndin teygir sig í suðaustri, Barðaströnd langt í vestri. Breiðafjörðurinn opnast til hafs milli Snæfellsjökuls og Stálfjalls; eyjar og hólmar og sker eru legíó.

Mér skilst að náttúrufegurðin hafi ekki verið fundin upp fyrr en á nítjándu öld.

Grettislaug hin nýja er einhver besta útisundlaug hérlendis. Hún væri ekki kölluð nýja laugin nema vegna þeirrar gömlu. Við erum jafnaldrar. Hún fagnar sextugsafmæli sínu á nýja árinu; ekki rétt að fullyrða með mig ennþá. Hún er líka næstum eins og ný eftir að allt sem henni viðkemur var gert upp fyrir nokkrum árum. Ég er ekki alveg eins og nýr enda hef ég ekki verið gerður upp. Líka skortir eitthvað á viðhaldið. Ég þarf að bæta úr því og fá mér viðhald.

Ég óska vinum og velunnurum til sjávar og sveita nær og fjær (er formúlan ekki svona?) farsældar á komandi ári. Og ég þakka fyrir allt. Ég meina það af hjartans einlægni.

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 15:35 | Facebook