Bloggsíðan sem hvarf

Ég er búinn að skrifa hugleiðingu um tiltekin skrif hér á Moggabloggi en þá er viðkomandi bloggsíða horfin! Þetta var bloggsíða skálds (mér skilst að maðurinn hafi sjálfur gefið sér þann titil, ekki gerði ég það), sem helgaði þjóðþekktum manni nýjustu færslu sína. Pistill skáldsins var settur fram sem lof - ekki óþekkt aðferð - en varla gat nokkrum dulist að hér var einfaldlega á ferðinni illkvittni, hreinræktuð illkvittni.

 

Eftirfarandi setningu skrifaði ég í athugasemdadálkinn hjá skáldinu: Ég leyfi mér að segja hér skoðun mína á þessum skrifum: Rætni.                 

                       

Þá svaraði skáldið með því að spyrja á þá leið, hvernig það gæti verið rætni að hlaða mann lofi.

 

Aftur skrifaði ég athugasemd á þessa leið: Ég leyfi mér að segja hér skoðun mína á höfundi þessara skrifa: Kjáni.                    

                     

En núna er bloggsíðan horfin. Gott mál, finnst mér. Pistillinn sem ég er búinn að skrifa birtist því ekki. Nema skáldið og bloggsíða þess komi hér afturgengin og haldi áfram á sömu braut.

 

Tíminn líður við innanverðan Breiðafjörð

Hér á Reykhólum er logn og vorblíða. Jörðin auð en fjallahringurinn hvítur, hólmarnir svartir, sjórinn blár, ég hægri grænn. Rjúpur á vappi fyrir utan, kötturinn spenntur. Hundurinn hvarf að heiman í gær; tík í grennd. Þeir eru að gera við gluggana í kirkjunni.

 

Fyrir sunnan er verið að pexa út af þjóðsöngnum. Við Matti frændi brosum.

 

Á morgun er afmælisdagurinn hennar mömmu. Hún fæddist hér við Djúpafjörðinn. Þá var Hannes Hafstein ennþá Íslandsráðherra. Þremur dögum seinna tók Björn úr Djúpadal við.

 

Svona líður tíminn við Breiðafjörð.

 

Vont mál - hverjir biðjast afsökunar?

Satt að segja trúði ég því að Siv Friðleifsdóttir heilbrigðisráðherra hefði misnotað Framkvæmdasjóð aldraðra. Mér fannst það afleitt fyrir hana en þó einkum fyrir Framsóknarflokkinn. Ég hef látið í ljós vanþóknun mína á framferði hennar, gott ef ekki kallað hana illan klafa á þeim ágæta manni Jóni Sigurðssyni.

 

Svona er að vera trúgjarn. Mér þykir þetta leitt. Ég hélt bara að þeir sem héldu þessu fram væru ábyrgir orða sinna.

 

Annar eins maður og Oliver Lodge / fer ekki með neina lygi, var eitt sinn sagt.

 

Mér er sagt að Samfylkingin hafi sett auglýsingu í Fréttablaðið í dag til að vekja athygli á misferli ráðherrans, sem síðan reynist ekki vera neitt misferli. Í ljósi þessarar reynslu veit ég ekki hvort ég á að trúa því. Ég sé aldrei Fréttablaðið og nenni ekki að lesa það á netinu.

 

Ég biðst afsökunar á trúgirni minni og ábyrgðarlausum kjafthætti í framhaldinu. Vona að aðrir geri það líka.

 

Segja úthlutanir úr Framkvæmdasjóði aldraðra hafi verið samkvæmt lögum

Sjálfstæðisflokkurinn og stelpurnar á ballinu

Tilvera okkar er undarlegt lóðarí. Um þessar mundir eru stjórnmálamenn um allar jarðir, alla fjölmiðla og alla bloggvefi að leita eftir hylli kjósenda. Samtímis er páfugladansinn í gangi á bak við tjöldin - viðræður um myndun nýrrar ríkisstjórnar eftir kosningar.

 

Nánast hvernig svo sem þessar kosningarnar fara verður formanni Sjálfstæðisflokksins fyrstum falið umboð til stjórnarmyndunar. Skiljanlegt er að forystumenn annarra flokka geri hosur sínar grænar til að komast með í ríkisstjórn. Sjálfstæðisflokkurinn getur valið sér samstarfsflokk og velur þann sem býður best kjör á sjálfum sér.

 

Spurningin er bara sú hvort förunauturinn heim af ballinu verður aðeins einn eða hvort fleiri verða í takinu.

 

Krosstré bregðast eins og aðrir raftar ...

„En Frjálslyndi flokkurinn er nú orðinn vænlegur kostur fyrir lífsverndarsinna, sem gefizt hafa upp á sínum fyrri flokkum, þeim sem um áratuga skeið hafa staðið vörð um nánast óheftar fósturdeyðingar hér á landi“, segir Jón Valur Jensson guðfræðingur á bloggi sínu í gær. Þar greinir hann frá vasklegri framgöngu þingmanna Frjálslynda flokksins til að „bregða fæti fyrir“ frumvarp um nýtingu stofnfrumna til rannsókna og lækninga.

 

Í dag skrifar hinn frjálslyndi guðfræðingur tímabæran pistil undir fyrirsögninni Almannafé ausið í samkynhneigða. Þar kemur enn betur fram hvernig sjálft gamla krosstréð Sjálfstæðisflokkurinn hefur brugðist sönnum kristnum lífsgildum:

                                                 

Nú hefur samkynhneigðum tekizt að narra borgarstjórann í Reykjavík, Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson, til að lofa "Gay-Pride-hátíðinni" fjögurra milljóna króna framlagi úr borgarsjóði árlega næstu þrjú árin!

- - -                     

Koss Vilhjálms á karlmannshönd í stórfurðulegu gervi "drottningar" er lifandi staðfesting þess, að jafnvel þvílíkan ágætismann er hægt að leiða í björg tízkuhyggju og yfirborðsmennsku. Fjarri hefur það verið hugsun hans, hve margir hafa hneykslazt á því stripli og þeim ósæmilegu háðsútfærslum, sem oft hefur mátt horfa upp á í nefndum göngum homma og lesbía. Annar og miklu alvarlegri þáttur í ásókn þessa hóps, sem áberandi var við síðasta "Gay Pride", var hin fráleita kröfugerð um að hommar fái að gefa blóð ...                                 

- - -                                                            

Hér er kominn tími til að spyrna við fótum, en það verður ekki gert með því að styðja Sjálfstæðisflokkinn til dáða, því að dáðirnar reynast sumar hverjar hinar mestu ódáðir, þegar betur er skoðað ...

                                                

Já, svona bregðast krosstrén eins og aðrir raftar (ekki veit ég hvers vegna orðið raftur sækir á hugann þessa dagana).

 

En þó að fokið sé í flest skjól eiga frjálslyndir menn hæli tryggt í Frjálslynda flokknum, sem betur fer.

 

Skúli Steinn Vilbergsson og viðhorf hans

Umræðurnar á bloggsíðu Skúla Steins Vilbergssonar mótorhjólakappa í Keflavík - á sínum tíma þekktur sem hnefaleikatröllið Skúli Tyson - eru nánast með ólíkindum. Þar á ég fyrst og fremst við svör og ummæli Skúla sjálfs og nokkurra sálufélaga hans.

 

Kannski er að bera í bakkafullan lækinn að fjalla frekar um þennan mann, athæfi hans, ummæli og viðhorf, en ég leyfi mér að tengja hér á bloggfærslu hans varðandi umfjöllunina í Kastljósi í gær og umræður sem spunnist hafa í athugasemdakerfinu. Ef til vill hafa aðrir gert það líka; ég rakst á tengingu á síðuna sjálfa á bloggi Hrafnkels Daníelssonar, sem reyndar var búinn að tengja á myndskeiðin af ofsaakstrinum á mótorhjólinu áður en þau birtust í Kastljósinu.

 

Þess má geta í varúðarskyni fyrir þá sem hyggjast skrifa í kommentakerfið hjá Skúla Steini, að hann tekur eftirfarandi fram á bloggi sínu:

                                           

Ef einhver hefur eitthvað vantalað við mig þá getur hann drullast til að koma til mín face to face en ekki vera meið fuckin heigulhátt bak við tölvuna heima hjá sér. Muniði það að ég get séð IP tölurnar ykkar og þ.a.l. fundið út hvar þið eigið heima.        

                                                  

P.s.: Lögreglan gerði í fyrrakvöld rassíu hjá handrukkurum og steratröllum á Suðurnesjum ...

                  

Viðbót - hér er dæmi um komment sem kom inn áðan frá einum af sálufélögum Skúla Tyson:

Aron                        

án djóks, að þá myndi ég borga fyrir það að sjá svipinn af eitthverjum af þessum nördum sem eru harðir á bakvið skjáinn ef Skúli mætti heim til þeirra. Þið eruð að kalla hann illum nöfnum og segja honum að koma heim til ykkar. Hvað ef hann flippaði bara og mætti heim til ykkar með hníf eða eitthvað? mynduði vera jafn harðir þá með Superdós af kóki og dominos sneiðarnar?                

23. mars 2007 klukkan 18:13

Myndir af mótorhjóli á ofsahraða

Íslandshreyfingin, Þursaflokkurinn og Gólfþjónusta Íslands ehf.

 

Nú er það komið á hreint, að nýja þingframboðið kennir sig við Ísland. Ekki er óheimilt að nota nafn landsins eða lýðveldisins í þessu skyni þó að það verði að teljast bæði yfirlætislegt en þó fyrst og fremst ósmekklegt. Ef til vill er stigsmunur en varla eðlismunur á þessu og notkun þjóðfánans og skjaldarmerkis íslenska ríkisins í sambærilegum tilgangi, en slíkt er óheimilt.

 

Skoðun mín á þessum hlutum er ekki ný. Á sínum tíma fannst mér það vitnisburður um bægslagang og allt að því ruddaskap þegar Reykjavíkurlistinn sálugi kom fram á sjónarsviðið. Eða Ísafjarðarlistinn. Þetta er allt nokkuð sambærilegt.

 

Mörg dæmi eru þess á fyrri tíð að félög, fyrirtæki eða stofnanir hafi kennt sig til landsins. Þá voru aðrir tímar og í mörgum tilvikum hefur mönnum varla dottið í hug að fleiri yrðu nokkurn tímann á sama vettvangi. Þar má nefna Hið íslenzka bókmenntafjelag, Hið íslenzka prentarafjelag, Háskóla Íslands, Flugfjelag Íslands, Verzlunarskóla Íslands og margt fleira. Landsbanki Íslands var stofnaður 1886, ef ég man rétt, en í því tilviki var bætt um betur með Íslandsbanka árið 1904.

 

Mjög löngu síðar kom Hinn íslenzki þursaflokkur til sögunnar og enn síðar Hið íslenzka reðasafn. Mér finnst líklegt að nokkur gamansemi hafi ráðið þeim hátíðlegu nafngiftum. Aftur á móti finnst mér nafnið á Gólfþjónustu Íslands ehf. í Kópavogi, sem ég hnaut um í Símaskránni, dálítið hallærislegt, að ekki sé meira sagt, og fremur ófyndið. Svipaða tilfinningu hef ég gagnvart hinu oflátungslega nafni Íslandshreyfingarinnar.

 

En hver hefur sinn smekk.

 

Þessu tauti verður ekki lokið án eftirfarandi yfirlýsingar: Ég er aðdáandi Ómars Ragnarssonar og met afar mikils baráttu hans í þágu náttúruverndar. Hvað svo sem framboðinu og nafngiftinni líður.

 

Ómar formaður og Margrét varaformaður Íslandshreyfingarinnar

Vanmáttur minn gagnvart erlendum fréttum

Líklega er aldurinn farinn að segja til sín. Að vísu hef ég aldrei verið mjög skarpur en núna í seinni tíð keyrir um þverbak. Ég skil ekki einföldustu hluti. Þar á ég fyrst og fremst við erlendar fréttir á mbl.is. Hvað eftir annað kemur það fyrir að ég les frétt en botna eiginlega ekki neitt í neinu. Næ ekki samhenginu. Klóra mér í hausnum án árangurs. Finnst stundum að ég sé ekki einu sinni að lesa íslensku.

 

Ég nenni ekki að tína hér til fréttir af þessu tagi.

 

Ætli nokkur annar en ég finni til svona skilningstregðu? Líklega ekki. Ég er einfaldlega (orðinn) svona vitlaus.

 

Jæja þá - ég einbeiti mér bara að Ævintýrum litla tréhestsins eins og þegar ég var barn en eftirlæt þeim sem eru með fulla andlega burði að ráða fram úr erlendu fréttunum á mbl.is.

 

Þingmannsstarfið verði full vinna

Eins og venjulega var glundroði á „lokasprettinum“ hjá Alþingi. Tilviljun virtist ráða hvaða mál fengu afgreiðslu og hver ekki. Megináhersla var lögð á að þingið gæti lokið störfum á „réttum“ tíma.

 

En hvaða tími er „réttur“ í þeim efnum? Er ekki rétti tíminn til að fara í sumarfrí þegar verkunum er lokið og ekki fyrr?

 

133. löggjafarþing kom saman 2. október og starfaði til 9. desember. Jólafrí stóð yfir frá 9. desember til 15. janúar eða í rúmar fimm vikur. Þá kom þingið aftur saman og starfaði til 18. mars. Samanlagt var þingtíminn rúmir fjórir mánuðir. Núna er komið sumarfrí.

 

Fyrir þingið komu samtals 321 lagafrumvörp og þingsályktunartillögur. Af þessum málum urðu 170 ekki útrædd - meira en helmingurinn. Sumt af þessu er flutt á hverju þingi, ár eftir ár, allir eru sammála um nauðsyn þess að málin nái fram að ganga - en þegar dregur að jólafríi eða þinglokum fer allt í vitleysu. Alltaf.

 

Á hinum stutta þingtíma berast sífelldar fréttir af þingmönnum á persónulegum ferðalögum hér og þar um heiminn. Án þess að kalla inn varamenn. Þegar um er spurt er sagt, að það skipti nánast engu máli. Það skiptir sumsé nánast engu máli hvort þeir eru í vinnunni eða ekki.

 

Núna er sagt að þingmenn þurfi að komast sérlega snemma í frí til að geta helgað sig kosningabaráttunni.

 

En hvað með frambjóðendur sem eru ekki þingmenn? Ættu þeir þá ekki líka að fá frí frá sínum störfum til að geta helgað sig kosningabaráttunni? Eða eiga sitjandi þingmenn að hafa forréttindi og forskot í þeim efnum umfram aðra frambjóðendur?

 

Hvað með launin? Ekki veit ég hvernig launum þingmanna er háttað. Ekki veit ég heldur hvort einungis er greitt fyrir viðveru á þingtímanum eða hvort þingmenn eru á launum allt árið. Raunar verður að teljast ósennilegt að starfsmanni séu að jafnaði greidd laun allt árið fyrir starf hluta úr ári.

 

Er ekki ástæða til þess að þingstörfin verði full vinna hjá þingmönnum? Er ekki ástæða til að koma á einhverri verkstjórn á Alþingi? Er ekki ástæða til að setja reglur sem komi í veg fyrir málþóf, skemmdarverkastarfsemina alræmdu á Alþingi, ef þingmenn skilja og skynja ekki sjálfir anda þess starfs sem þeir hafa verið valdir til?

 

Spurningarnar eru margar. Hér er ein í viðbót: Hvers vegna geta ráðherrar jafnframt verið þingmenn og haft þannig löggjafarvald og framkvæmdavald með höndum í senn? Hvað með hugsjónina um þrígreiningu ríkisvaldsins? Af hverju geta þeir þá ekki líka verið starfandi dómarar?

 

Upprifjun á innrásarafmæli - Saddam, Davíð og Halldór eru allir farnir frá

Á fjögurra ára afmæli innrásar Bandaríkjamanna og hinna viljugu þjóða í Írak er ekki úr vegi að rifja upp orð Sæunnar Stefánsdóttur alþm. og ritara Framsóknarflokksins um afleiðingarnar fyrir Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson. Að mati hennar hrökkluðust þeir báðir frá völdum vegna þessa máls. Annar var gerður að blaðafulltrúa Seðlabankans, hinum var troðið í samnorrænt embætti.

 

Í þingræðu 1. mars síðastliðinn, þar sem hlutdeild þeirra Davíðs og Halldórs f.h. íslensku þjóðarinnar í innrásinni í Írak var til umræðu, sagði Sæunn Stefánsdóttir - og sjálfur ritari Framsóknarflokksins ætti að vita þetta flestum öðrum betur:

                                            

Við framsóknarmenn höfum viðurkennt og tekið fyrir í okkar röðum að um ranga ákvörðun hafi verið að ræða og að ákvörðunin hafi verið mistök. - - - Sömuleiðis hefur þetta mál haft áhrif á stjórnmálaferil þeirra aðila sem komu að ákvörðuninni í upphafi. Því verður ekki neitað, það liggur alveg fyrir. Bæði Davíð Oddsson, þáverandi forsætisráðherra, og Halldór Ásgrímsson, þáverandi utanríkisráðherra, eru hættir þátttöku í stjórnmálum. Ég tel að það hafi m.a. verið vegna þessa máls, ég held það. Og ég held að að einhverju leyti fylgi þetta mál þeim og þeirra stjórnmálaferli ...

                  

                                               

Einnig til upprifjunar fylgir hér frétt Ríkisútvarpsins 10. apríl 2004, þegar Íslendingar voru á hátindi frægðar sinnar í Írak - Saddam var oltinn úr sessi en Davíð og Halldór sátu enn:

                                        

                               

Íslendingar finna sinnepsgas í Írak

                             

Jónas Þorvaldsson og Adrian King sprengjusérfræðingar Landhelgisgæslunnar á vegum Íslensku friðargæslunnar í Írak hafa fundið sprengjukúlur skammt frá Basra í Suður-Írak sem innihalda eiturgas. Þetta eru fyrstu gjöreyðingarvopnin sem finnast í Írak. Halldór Ásgrímsson utanríkisráðherra segir þetta mikið afrek hjá íslensku sprengjuleitarmönnunum og staðfestingu á mikilvægi Íslendinga í alþjóðlegu starfi.

                                    

Gjöreyðingarvopn, kjarnavopn, sýkla- og efnavopn Íraka voru meginástæða sem Bandaríkjamenn gáfu fyrir innrásinni í Írak. Engin efnavopn hafa fundist þrátt fyrir gríðarlega leit fyrr en þá nú að Íslendingar finna vopnin.

                                     

Írakar beittu efnavopnum nær daglega í 8 ára löngu stríði gegn Íran 1980-1988. Þá voru Írakar bandamenn Bandaríkjanna. Bandaríkjamenn veittu Írökum leyniþjónustuupplýsingar fyrir sókn á Faw-skaga 1988 þar sem sinnepsgasi og öðrum efnavopnum var beitt í stórum stíl.

                                   

Írakar hafa sagst og sárt við lagt að vera búnir að eyða öllum slíkum vopnum en efnavopnin sem fundust við Basra eru fyrstu dæmin sem sýna annað.

                

                                         

Eldra blogg - morguninn þegar Saddam Hussein var hengdur:

30.12.2006  Drjúg urðu okkur Bush morgunverkin