Heimildir varðandi mig óskast

Allt frá unglingsárum hef ég safnað heimildum um mitt nánasta ættfólk eins langt aftur og mér hefur verið unnt, og geri enn. Nokkur skalli, óneitanlega stór, er í þeirri heimildavinnu þar sem persónulegar eigur móður minnar og jafnframt foreldra minna beggja eiga í hlut. Þannig hvarf mér t.d. þegar mamma dó fyrir þremur áratugum fjöldi gamalla ljósmynda í hennar eigu, sem ég sjálfur tók, auk margra annarra. Auk þess hurfu mér þá mörg afar persónuleg bréf sem fóru okkur mömmu í milli, m.a. þegar ég var vistaður í heimavistarskóla á Vestfjörðum á fermingaraldri, sem og ótalmargt annað persónulegt sem ég fékk engan aðgang að þegar mamma dó.

 

Þeir sem kunna að hafa eitthvað af þessu undir höndum núna - hafa e.t.v. keypt það á flóamarkaði eða því um líkt - eru beðnir að hafa samband við mig. Ekki síst þætti mér gaman að frétta af nælunni sem ég smíðaði og gaf mömmu!

 

Fyrir utan almennt gaman væri fróðlegt að vita um kaupendurna en þó einkum seljendurna.

  

Styrmir og séra Stína - römm er sú taug

Ekki varð ég neitt hissa þegar ég sá fyrirsögnina Styrmir enn á ferð við Morgunblaðshúsið í Kringlunni. Ekki hefði ég heldur orðið hissa þó að hann hefði sést á vappi við gamla Morgunblaðshúsið í Aðalstræti. Jafnvel Matthías líka. Römm er sú taug ...

 

En þetta var annar handleggur, annar Styrmir. Tjaldurinn Styrmir.

 

Fuglamenn á Náttúrustofu Vestfjarða hafa líka gefið farfuglum kunnugleg nöfn á liðnum árum. Stína var á sínum tíma merkt í Holti í Önundarfirði. Síðan fréttist af henni á Írlandi, í Englandi og Frakklandi og svo aftur heima í Holti áður en hún fór til Írlands á ný.

 

Fyrir nokkrum árum tók ég þátt í lestri Passíusálmanna á föstudaginn langa í kirkjunni í Holti hjá séra Stínu Gísladóttur. Hún er úr Mosfellssveitinni gömlu eins og ég. Það voru líka jaðrakanar á túninu heima í mínu ungdæmi. Ætli þeir séu þar enn?

 

Ísfirðingur nokkur var að koma að sunnan og sagði við kunningja sinn: Ég keyrði yfir tjald inni í Djúpi. Og kunninginn spurði: Var einhver í tjaldinu?

 

Styrmir enn á ferð við Morgunblaðshúsið í Kringlunni

Hvað varð um Eldland?

Mér leiðist sú þróun hjá fjölmiðlum að hætta að nota gamalgróin íslensk heiti í landafræði. Í þessari frétt kemur við sögu Tierra del Fuego, sem jafnan hefur kallast Eldland á íslensku. Enn verra þykir mér þegar notuð eru ensk heiti í stað þeirra sem heimamenn nota, svo sem Bavaria þegar átt er við Bayern eða Bæjaraland.

 

Mörg dæmi af þessum toga hefur borið fyrir augu á Moggavefnum síðustu árin. Á Vísisvefnum reyndar líka en það snertir mig síður. Mér er hlýtt til Morgunblaðsins, ég vil veg þess sem mestan. Þess vegna sárnar mér þegar þar er farið illa með íslenskt mál og íslenskar málvenjur. Mér sárnar oft ...

 

Síðustu árin, sagði ég. En þá kemur Tóta litla tindilfætt í hugann ...

 

Frá Alaska til Tierra del Fuego á lýsi og svínafitu

Framsóknarvor í lofti?

Grasið er farið að grænka hér við húsið. Gras og grænn litur minna mig á Framsóknarflokkinn. Einhvern veginn finnst mér alltaf að græni liturinn tilheyri honum umfram aðra. Sumir telja sig vinstri græna, aðrir hægri græna. Framsókn er miðjugræn.

 

Það er athyglisvert að tveir af þremur vinsælustu bloggurunum á Moggablogginu skuli vera framsóknarmenn. Nema þeir séu framsóknarmenn allir þrír.

 

Hvenær byrjar Jón Sigurðsson að blogga?

 

Ósmekklegt aprílgabb Ríkisútvarpsins

Það er gömul og góð venja að láta fólk hlaupa apríl. Yfirleitt er það á gamansömum og græskulausum nótum. Fjölmiðlar hafa ekki látið sitt eftir liggja í þessum efnum. Enn man ég þegar Stefán Jónsson fréttamaður lýsti ferð svifnökkva á leiðinni upp Hvítá fyrir mörgum áratugum. Að þessu sinni virðist hins vegar sem fréttastofa Ríkisútvarpsins hafi misst fótanna á svelli hins almenna velsæmis.

 

Fagnaðarfundir þessa heims og annars

Hundurinn Dexter fagnar mér líkt og fótboltamaður marki þegar ég kem heim. Þvílík læti! Þvílíkur fögnuður! Munurinn er sá, að enginn fékk á sig mark og þess vegna er enginn vonsvikinn. Kötturinn Helga Guðrún Geirdal gleðst líka en á langtum hófsamari hátt. Eitthvað svipað og þegar forsetinn rís úr sæti og klappar fyrir marki í landsleik.

 

Ég má til að vekja athygli á ljósmyndabloggi sem ég rakst á núna áðan. Aldeilis frábærar myndir! Ekki þekki ég höfundinn, sem heitir Halldór Sigurðsson. Þarna getur m.a. að líta mynd af kirkjustaðnum forna og nýja Mosfelli í Mosfellssveit. Í garðinum á Mosfelli höfum við heima verið jörðuð í marga mannsaldra. Þar verða líka fagnaðarfundir öðru hverju.

 

Finnbogi Hermannsson fréttamaður - in memoriam

Allir erum við börn hjá Boga, var einu sinni sagt. Það skal endurtekið nú, þótt Boginn sé annar en forðum. Finnbogi Hermannsson fréttamaður, forstöðumaður Svæðisútvarps Vestfjarða frá upphafi, er hættur störfum hjá Ríkisútvarpinu. Ég leyfi mér að skrifa hér nokkur orð in memoriam þótt maðurinn sé bráðlifandi; ég vona að hann skrifi nokkur orð um mig í Moggann eilífa í fyllingu tímans.

 

Föstu punktunum fækkar vestra. Björnsbúð er ekki lengur til. Ekki búðin hans Jónasar Magg þar sem menn keyptu appisín og kjöftuðu saman. Ekki Norðurtanginn. Ekki Vöruval hans Benna sem var kannski of mikið á undan sinni framtíð, líkt og Guðbjartur í Vagninum á Flateyri. Guðmundur Móises dó í síðustu viku. Guðmundur Marinósson er löngu farinn suður. Hvar er Lóa hans Gogga og hvar er Goggi hennar Lóu? Arngrímur Fr. Bjarnason löngu dáinn. Hvar eru ungu mennirnir, Tryggvi sem seinna var kenndur við Ora og Þorvaldur sem seinna var kenndur við Síld og fisk? Hvar eru Árnapungarnir? Hvar er minn fornvinur Björn Teitsson? Hann er víst fyrir norðan. Hvar er Gaui enskukennari? Hann er víst líka fyrir norðan. Matráðskonan góða í menntaskólanum hún Sonja hans Kristjáns dó í vetur. Hvar er Steinunn Kristjánsdóttir frá Breiðalæk? Hún er doktor í fornleifafræði. Hvar er Vilmundur læknir? Hann er víst orðinn landlæknir. Hvar er eiginlega allt? Hvar er ég?

 

Þegar stórt er spurt, eins og einhver sagði - verður stundum fátt um svör.

 

Pétur Sigurðsson er ekki lengur verkalýðsforinginn vestra. Það var verið að kjósa nýjan formann. Jú - í mínum huga verður hann áfram verkalýðsforinginn eini og sanni á Vestfjörðum. Þessi mikli persónuleiki, þessi gáfaði og skemmtilegi maður. Jafnvel þó að minn gamli góði nemandi Finnbogi Sveinbjörnsson hafi tekið við embættinu.

 

En - það var annar Finnbogi sem ég ætlaði að nefna. Finnbogi Hermannsson. Hann var og er í mínum huga einn af föstu punktunum í mannlífinu vestra. Mér hefur um fáa menn óskylda þótt vænna en hann. Man ég þá tíð þegar við átum og átum þjóðlegan mat, ekki síst saltket og baunir, sem hans góða kona Hansína eldaði ofan í okkur, og svo lágum við á meltunni inni í stofu og hlýddum hvor öðrum yfir upp úr latínubókum. Það var gaman! Við vorum báðir í gamla góða MR í gamla daga. Þess vegna kannski erum við svo miklir krakkar inni við beinið og höfum gaman af latínu. Finnbogi er betri í fornbílum en ég þó að ég telji mig betri í latínu.

 

Finnbogi Hermannsson er víðgreindur maður, víðlesinn og klár á flesta hluti. Ekki síst íslensku, en sú gáfa er ekki mikils metin í hópi fréttamanna í seinni tíð, að mér virðist.

 

Oft kvörtuðu ráðamenn yfir því sem þeir kölluðu neikvæðar fréttir hjá Finnboga. Hann svaraði því til, að vissulega væri það frétt þegar eitthvað færi úrskeiðis. Réttilega.

 

Fyrir kom að mér sjálfum þótti Finnbogi svolítið neikvæður. Það var einkum á þeim árum þegar ég var ritstjóri Vestfirska fréttablaðsins og þess vegna í vissri samkeppni við hann. Ég man þegar við Finnbogi og Smári Haraldsson tókum nokkra rimmu um þessi efni. Við Smári stóðum saman gegn Finnboga. Kannski hafa viðhorfin hjá mér breyst eitthvað síðan. Kannski hjá Finnboga líka, ég veit það ekki.

 

Það er sjónarsviptir eða öllu heldur heyrnarsviptir að Finnboga Hermannssyni. Kannski skrifa ég á næstunni um brotlendingu okkar á Ísafjarðarflugvelli fyrir mörgum árum.

 

Finnbogi er einn af hornsteinunum vestra á liðnum áratugum. Hornsteinn úr gifsi eða granít, allt eftir viðhorfum líðandi stundar.

 

Heimsókn frá Reykhólaskóla - kærar þakkir!

Það var bankað hjá mér áðan. Úti var hópur af krökkum úr Reykhólaskóla ásamt Ástu Sjöfn kennara. Erindið? Að gefa mér köku! Við hana voru festir tveir miðar. Á öðrum stendur: Til Hlyns, frá krökkunum í Reykhólaskóla. Á hinum: Hamingjan er ómetanleg en kostar ekkert. Þar er líka teiknuð andlitsmynd sem kannski á að vera af mér. Minnir samt frekar á brosandi kött, að mér finnst. Ef til vill minni ég sjálfur á brosandi kött. Ekki þætti mér það neitt slæmt, síður en svo!

 

Já, núna er þemavika í Reykhólaskóla og nemendurnir biðja íbúa Reykhólahrepps um liðveislu í því að gera okkar góða samfélag enn betra. Krakkanir minna okkur meðal annars á að við getum boðið góðan dag með bros á vör, hjálpað öðrum, tekið tillit til annarra, verið jákvæð og látið hjá líða að kvarta að óþörfu. Og ekki síst: Við getum látið fólk vita að okkur þyki vænt um það.

 

Því má bæta við, að ég er ekki alls ókunnugur samfélaginu góða í Reykhólahreppi. Það er einmitt helsta ástæða þess, að ég er kominn hingað aftur og sestur hér að á ný eftir meira en aldarfjórðungs fjarveru.

 

Núna ætla ég að fá mér kökubita og hugsa á meðan til vina minna og ættingja í Reykhólaþorpi og um allan Reykhólahrepp að fornu og nýju. Mér þykir vænt um Reykhólasveitina og héraðið allt, ættarslóðir móður minnar. Hún fæddist hér við Djúpafjörðinn og afmælisdagurinn hennar var í gær.

 

Lögregla og dómstólar - ofurlítill misskilningur

Í nýlegri færslu - Er áttun í gangi? - á nýjum vef sem ber heitið Femínistaheimurinn er fagnað framlengingu á gæsluvarðhaldi manns sem grunaður er um nauðgun. Aftur á móti sýnist mér misskilnings gæta varðandi það hverjum þetta er þakkað.

 

Í færslunni segir: Þetta var gert með tilliti til almannahagsmuna vegna alvarleika brotsins. Það er gott ef lögregluyfirvöld eru farin að hegða sér í samræmi við alvarleika meintra brota.  

 

Hér mætti árétta eftirfarandi: Lögreglan ákveður ekki gæsluvarðhald. Það er dómstólarnir sem gera það. Dómsvaldið, ekki framkvæmdavaldið. Kannast menn ekki við fréttir af því að lögregla hafi farið fram á gæsluvarðhald eða framlengingu gæsluvarðhalds? Kannast menn ekki við fréttir af því að dómari hafi ekki orðið við slíkri beiðni eða úrskurðað sakborning í gæsluvarðhald í skemmri tíma en lögregla óskaði eftir?

 

Þegar hengja þarf er betra að hengja smiðinn sjálfan fremur en bakarann. Á sama hátt skyldi lofa smiðinn ef hann er talinn þess verður.

 

Bloggsíðan sem hvarf

Ég er búinn að skrifa hugleiðingu um tiltekin skrif hér á Moggabloggi en þá er viðkomandi bloggsíða horfin! Þetta var bloggsíða skálds (mér skilst að maðurinn hafi sjálfur gefið sér þann titil, ekki gerði ég það), sem helgaði þjóðþekktum manni nýjustu færslu sína. Pistill skáldsins var settur fram sem lof - ekki óþekkt aðferð - en varla gat nokkrum dulist að hér var einfaldlega á ferðinni illkvittni, hreinræktuð illkvittni.

 

Eftirfarandi setningu skrifaði ég í athugasemdadálkinn hjá skáldinu: Ég leyfi mér að segja hér skoðun mína á þessum skrifum: Rætni.                 

                       

Þá svaraði skáldið með því að spyrja á þá leið, hvernig það gæti verið rætni að hlaða mann lofi.

 

Aftur skrifaði ég athugasemd á þessa leið: Ég leyfi mér að segja hér skoðun mína á höfundi þessara skrifa: Kjáni.                    

                     

En núna er bloggsíðan horfin. Gott mál, finnst mér. Pistillinn sem ég er búinn að skrifa birtist því ekki. Nema skáldið og bloggsíða þess komi hér afturgengin og haldi áfram á sömu braut.