Ævisaga mín

Ég var að gramsa í drasli, þar á meðal misgömlu ljóðaveseni. Ljóðin mín eldast illa eins og ég sjálfur. Ætti ég að bera á þau hrukkukrem?

                                    

                                

                       

Ævisaga mín 

                           

Einu sinni var lítill drengur.

                       

Svo leið og beið og ekkert gerðist.

                        

Allt í einu leit hann á klukkuna.

                  

En þá var það orðið of seint.

                               

                           

                         

Ljóð nr. 000043 

                               

Gaman þegar við Dagur og Steinar fengum okkur aðeins í glas og vorum skáld.

                        

Dagur teiknaði.

Steinar hugsaði.

Ég hlustaði.

                            

Svo var hringt á Borgarbíl.

                       

                         

                   

Ljóð nr. 000121 

                             

Því heimskulegri sem textinn er

                                        

þeim mun brýnna að stafsetningin sé í lagi.