Niðurlag vantar

Kötturinn fór út í morgun og hefur ekki sést síðan. Núna er hríðarslitringur og alhvít jörð. Allt í einu komnir hópar af snjótittlingum. Kannski er kisan unga hrædd við hersveitir af þessu tagi og þorir ekki heim, eða hún hefur brugðið í veiðihaminn og gleymt að fara úr honum aftur. Varla hefur hún verið mikið hrædd við skógarþröstinn sem hún veiddi sér til gamans um daginn. Að minnsta kosti var hún ekki svöng. Þess ber að gæta að þrestirnir eru liðfáir eða einir á ferð, öfugt við snjótittlingana, sem eru iðandi breiða í garðinum.

 

Hér vantar síðan heimspekilegt niðurlag eins og alltaf á að vera þegar fjallað er um ketti.

 

Það skyldi þó aldrei vera ...

... að maður færi að stúdera gítargrip á Netinu. Ég sé á bb-vefnum að Mugison, minna þekktur sem Örn Elías Guðmundsson, er farinn að bjóða upp á svoleiðis. Annars eru þetta alveg magnaðir feðgar, Mugison og Papamug eða Mugipapa, öðru nafni Guðmundur Kristjánsson (Muggi) hafnarstjóri á Ísafirði. Ég bíð eftir því að Reynir Traustason færi ævisögu Mugga í letur. Annars geri ég það sjálfur.

 

Á föstudaginn langa fyrir nokkrum árum lásum við Elfar Logi Hannesson leikari og Eiríkur Örn Norðdahl skáld og Nýhil-isti gervalla Passíusálmana í Ísafjarðarkirkju. Mugison flutti tónlist sína í bakgrunninum en myndbönd Jóhannesar Jónssonar rúlluðu á tjaldi. Þetta fannst ýmsum skrítið teymi í kirkju, nánast súrrealískt. Samt held ég ekki að séra Hallgrímur eða Drottinn hafi kvartað.

 

En með gítargripin - líklega er þetta sirka hálfri öld of seint fyrir mig.

 

P.s.: Læt fylgja mynd af feðgunum, tekna á bar í Malasíu fyrir eitthvað fimm-sex árum.

 

bb.is 12.01.07 Mugison kennir gítargrip á heimasíðu sinni

bb.is 08.04.04 Elfar Logi, Hlynur Þór og Eiríkur Örn flytja Passíusálmana í Ísafjarðarkirkju

  

Svona eiga sýslumenn að vera

Vegurinn um Arnkötludal er eitt af hugarfóstrum Jónasar Guðmundssonar sýslumanns í Bolungarvík. Samgöngumál á Vestfjörðum, og raunar samgöngumál yfirleitt, hafa um árabil verið hugðarefni Jónasar. Langt er síðan hann stofnaði sérstakan vef um þessi efni, auk þess sem einkahlutafélagið Leið er framtak hans.

 

Vegur um Arnkötludal (Tröllatunguleið), milli Steingrímsfjarðar í Strandasýslu, skammt frá Hólmavík, og Gautsdals í Reykhólahreppi (Geiradalshreppi hinum gamla), skammt frá Gilsfjarðarbrú, verður hrein bylting í samgöngumálum á Vestfjarðakjálkanum.

 

Önnur bylting er væntanleg vegarlagning í Gufudalssveitinni gömlu, þar sem sneitt verður hjá hálsunum illræmdu, Hjallahálsi og Ódrjúgshálsi, helstu tálmunum á leiðinni milli Reykjavíkur og suðursvæðis Vestfjarða.

      

Vegur um Arnkötludal boðinn út á næstu dögum

Ofbeldishrinan í Írak ...

Bandaríkjaforseti segir að aukinn herafli í Írak muni „stöðva ofbeldishrinuna“ þar, ef rétt er með farið. Hef ég ekki heyrt eitthvað svipað áður? Hverjir voru það annars, sem áttu upptökin að þeirri „ofbeldishrinu“ sem um er rætt? Reyndar er það sérstætt að kalla innrás í fullvalda ríki ofbeldishrinu.

 

Man ég það annars ekki rétt, að tilgangi innrásarinnar sé þegar náð? Að búið sé að tryggja, að hagnaðurinn af gríðarlegum olíuauði Íraks muni renna í vasa olíurisanna sem standa að baki Bush forseta?

 

P.s.: Kötturinn hefur engar áhyggjur af þessu.

 

Bush sendir 20 þúsund hermenn til viðbótar til Íraks

Hvimleið bilun í bloggkerfinu

Undarleg bilun virðist vera í bloggkerfinu hér. Síðustu daga hafa innlegg eins af helstu leiðtogum og hugmyndafræðingum Framsóknarflokksins og væntanlegs þingmanns í Reykjavíkurkjördæmi suður gengið aftur - og það aftur og aftur. Jafnskjótt og innlegg hans er horfið niður af bloggforsíðunni kemur það afturgengið efst á forsíðunni á ný. Þetta gerðist aftur og aftur og aftur með frásögn leiðtogans af afmælisdegi Elvis Presley í fyrradag og gerist núna aftur og aftur og aftur með gráti út af afdrifum íslenska þjóðsöngsins í Ríkisútvarpinu.

 

Gætu umsjónarmenn Moggabloggsins ekki lagfært þetta? Eða eru þeir svo illa innrættir gagnvart Framsóknarflokknum að þeir geri það ekki?

Viðbót: Þessa klukkutímana verður Grímur Gíslason á Blönduósi 95 ára - aftur og aftur og aftur ...

Bananar eða olía fyrir okkur?

Sómalía má heita ónumið land fyrir olíuvinnslu. Þar eru bananar ein helsta útflutningsvaran, lífskjörin slæm og barnadauði einna mestur í heiminum. En - þar eru miklar olíulindir í jörðu. Skyldu loftárásir Bandaríkjamanna á „meint hreiður al-Qaida hryðjuverkamanna“ hafa tekið mið af því? Vel hefur til tekist í Írak - olíugróðinn þaðan mun framvegis renna til olíurisanna sem standa undir Bush forseta, eins og fram hefur komið síðustu daga. Innrás Bandaríkjamanna og viljugra hunda þeirra í Írak - þar á meðal okkar Íslendinga - hefur skilað tilætluðum árangri.

 

En hvað með Sómalíu? Væri ekki rétt og skynsamlegt að forsætisráðherra og utanríkisráðherra Íslands (skítt með vitneskju eða samþykki annarra hérlendis) taki nú virkan þátt í hernaði Bandaríkjanna í Sómalíu rétt eins og í Írak? Þó ekki væri nema með því að skaffa sérfræðinga sem gætu fundið efnavopn, sérfræðinga á borð við íslensku sinnepstunnumennina í Írak, og komið þar með Íslandi á kortið, eins og það er orðað?

 

Allt virðist vera til vinnandi að lækka bensínverð hérlendis. Írakssigurinn hefur ekki enn sem komið er skilað slíku til okkar. Að minnsta kosti ekki til almennings. Vonandi njóta íslensku olíufélögin samt góðs af lækkandi olíuverði, þó að það skili sér ekki ennþá til viðskiptavina.

 

Yfirráð siðmenntaðra ríkja yfir olíulindunum í Sómalíu verða vonandi til þess, í fyrstu lotu, að bananar verði ódýrari í íslenskum bensínsjoppum. Síðan er það spurningin hvort olíugróðinn rennur bara í vasa bandarísku olíurisanna eða líka til okkar, hinnar viljugu þjóðar, hinna viljugu bensínkaupenda.

 

Áframhaldandi loftárásir Bandaríkjamanna á Sómalíu

Stytti sér aldur út af músagangi (?)

Meðal þess sem mér þykir undarlegast í samtímanum hérlendis - með aldrinum kemur að vísu sífellt færra á óvart - er rekstur stofnana, sem að öðru leyti mætti e.t.v. kalla þjóðþrifastofnanir, á spilakössum. Mér finnst ánægjulegt, að í borgarstjórn Reykjavíkur skuli vera þverpólitísk samstaða um að vinna gegn þessum ófögnuði. Kannski er heldur vægt að kalla þetta ófögnuð, rétt eins og t.d. músagang eða silfurskottur, sem leggja ekki líf fólks í rúst, að ég best veit. Ef einhver sem þetta les veit um manneskju sem hefur stytt sér aldur út af músagangi, þá væri það áhugavert út af fyrir sig.

 

Þeir sem sitja í fílabeinsturni Háskóla Íslands hafa auðvitað engan skilning á spilafíkn. Þeir segja að hverjum og einum sé í sjálfsvald sett hvort hann notar spilakassana.

 

Yfirlýsingar af því tagi bera vitni um fáfræði, hreina heimsku. Og það í sjálfum Háskóla Íslands. Þeir sem eru í ábyrgðarstörfum í stofnun af því tagi - universitas - og reyndar hinir líka, ættu manna best að vita að rök eru fyrir öllu, að skýringar eru á öllum hlutum, jafnvel þó að þeir skynji þær ekki á sjálfum sér. Þeir ættu manna best að vita að spilafíkn er staðreynd, jafnvel þótt þeir séu ekki haldnir henni sjálfir.

 

Og hvað með SÁÁ? Kannski er skiljanlegra að sú stofnun fremur en háskóli standi að viðhaldi og eflingu spilafíknar. Reksturinn þar byggist einmitt á eftirspurn og framboði langt genginna fíkla, ekki aðeins í áfengi, heldur einnig fíkla í efni á borð við amfetamín og kókaín - og spilakassa. Í samræmi við reksturinn á spilakössum væri eðlilegt, að SÁÁ fengi að hafa áfengis- og kókaínsjálfsala í anddyrinu á Vogi. Þannig mætti afla fjár til þess að veita enn fleiri áfengissjúklingum meðferð, og stuðla að því um leið, að enn fleiri ánetjist SÁÁ.

 

Ég nenni ekki núna að fjalla hér um Landsbjörgu, sem ekki aðeins þrífst á ógæfu spilasjúklinga, heldur einnig þeim algera barbarisma sem skoteldadjöfulgangurinn um áramótin er og allt sem honum fylgir. Það er kapítuli út af fyrir sig.

 

Morgunblaðið og Maaneds-Tidender

Mér virðist sem margir viti ekki um vefinn Tímarit.is - kannski vegna þess að ýmsir sem helst myndu nota hann eru lítið í tölvum. Nostalgían, fortíðarhyggjan, fortíðarþráin, kemur með aldrinum. Hvað um það - þarna má skoða og lesa ókeypis*), síðu fyrir síðu, vel yfir 200 íslensk blöð og tímarit, allmörg færeysk og nokkur grænlensk. Búið er að koma þarna inn nær öllum blöðum og tímaritum sem út komu í þessum löndum fyrir 1920; auk þess allmiklu eftir það og allt fram undir síðustu ár. Þar er helst að geta Morgunblaðsins, sem aðgengilegt er með þessum hætti allt frá upphafi árið 1913 og fram til 2000. Elst eru Islandske Maaneds-Tidender, sem eru svo gömul, að á þeim tíma voru Móðuharðindin ekki dunin yfir.

 

Tímarit.is er samstarfsverkefni Landsbókasafnsins - Háskólabókasafns og landsbókasafnanna í Færeyjum og á Grænlandi. Af íslenskum blöðum og tímaritum eru komnar inn eitthvað um milljón síður. Eins og gefur að skilja er þetta ægilegur tímaþjófur sjálfsagalitlu fólki sem haldið er fortíðarþrá ...

 

Fyrir skemmstu var Þorgeir Pálsson flugmálastjóri og nú forstjóri hinna nýstofnuðu Flugstoða ohf. mjög í fréttum. Til gamans smelli ég hér inn síðuparti úr Morgunblaðinu fyrir réttum fjörutíu árum. Þá kom Þorgeir ásamt fjölskyldu sinni í snögga heimsókn til Íslands, en á þeim tíma lagði hann stund á flugverkfræði við MIT í Bandaríkjunum. Ég man afar vel eftir því þegar ég tók þetta viðtal við hann. Líka læt ég hér fylgja smáræði sem birtist í Morgunblaðinu fyrir nærri hálfri öld og snertir mig öllu meira ...

      

 *) Ég verð stundum svolítið pirraður þegar verið er að tyggja klisjuna um að ekkert sé ókeypis, að alltaf sé einhver sem borgar fyrir hádegisverðinn. Að klifa á slíku er  útúrsnúningur - með þessu er einfaldlega átt við það, að sá sem notar eða nýtur borgi ekki sjálfur fyrir. Sú merking er rótgróin í íslensku máli.

      

Samræmd vefmæling Modernusar

Fróðlegt er að skoða Samræmda vefmælingu Modernusar, þar sem fram kemur fjöldi notenda, innlita og flettinga á vefjum í hverri viku. Jólin með öllu sem þeim fylgir setja svip á notkunina og hafa í för með sér verulegar sveiflur. Ekki fyrst og fremst að vefir sem eru tengdir jólunum fái meiri aðsókn, heldur miklu frekar hitt, að á þeim tíma dregur verulega úr notkun almennra fréttavefja og bloggvefja og raunar langflestra vefja. Ástæðan er líklega ekki eingöngu sú að fólk hafi svo miklu meira að gera (flestir eru í fríi), heldur hitt, að flestir eru í fríi! Hvar er betra næði og meiri tími til að ráfa á Netinu en einmitt í vinnunni eða í kennslustundum í skólanum?

           

Í síðustu viku, í tilefni þess að rétt vika var liðin frá því að ég kom til sögunnar hér á blogginu, páraði ég í kvikindishætti mínum nokkur orð um áhrif skrifa minna á aðsóknina að vefnum mbl.is. Niðurstaðan var ótvíræð: Notendum á mbl.is hefur stórfækkað, innlitum hefur stórfækkað og flettingum hefur stórfækkað. Og síðan sagði: Skoði maður sundurliðun á einstökum undirvefjum Moggavefjarins, þá kemur í ljós, að hér munar mest um samdráttinn á blog.is, þar sem áhrifa minna gætir helst. Þar hefur notendum fækkað um 18% og innlitum um 27,1%.

         

Í dag komu nýjar tölur hjá Modernusi, fyrir fyrstu viku hins nýja árs. Gleðilegt er að sjá hversu vel mbl.is og blog.is og notendur þessara vefja hafa jafnað sig eftir mig - eða jólin. Notendum hefur stórfjölgað, innlitum hefur stórfjölgað og flettingum hefur stórfjölgað.

                              

En þetta gildir ekki bara á Moggavefjunum. Í flestum tilvikum gildir það líka um aðra vefi. Nokkrar skiljanlegar undantekningar má nefna: jol.is, jpv.is og vefkort.is - og vinbud.is.

 

Margt má finna áhugavert í snuðri á lista Samræmdrar vefmælingar. Jafnan vekur athygli hin mikla aðsókn að vef Bæjarins besta á Ísafirði, bb.is - ef miðað er við fólksfjölda, að íslenskum sið. Þar eru innlitin í nýliðinni viku álíka mörg og hjá Víkurfréttum á Suðurnesjum, þrátt fyrir margfaldan mun á íbúafjölda á svæðunum.

 

Svona hefur þetta reyndar verið alla tíð. Vefurinn bb.is hóf göngu sína í ársbyrjun 2000, fyrir réttum sjö árum. Aðsóknin að honum var strax langtum meiri en menn bjuggust við, jafnvel ekki laust við að einhverjir efuðust um þær tölur sem fram komu!

 

Mér er ákaflega hlýtt til Bæjarins besta og bb.is og þeirra sem þar halda á spöðum. Enda málið mér nokkuð skylt. Ég annaðist fréttaskrifin á bb-vefnum frá fyrsta degi og var ritstjóri hans í nokkur ár.

 

Hvað sem því líður - gaman að sjá að vefnotkun landsmanna stóreykst að loknu jólafríi. Það leynir sér ekki að fólk hefur nóg fyrir stafni, hvort heldur er í vinnunni eða skólanum ...

 

Svona á landbúnaður að vera!

„Fylkisstjóri í Finnmörku í Noregi trúir ekki tölum hreindýrabænda um ágang rándýra.  400 hreindýraeigendur telja sig hafa misst 54.000 dýr á síðasta ári, aðallega kálfa. Þar af hafi rándýr tekið 45.000 hreindýr. Rándýr, sem leggjast á hreindýr, eru aðallega jarfi, örn, gaupa og úlfur. Hreindýrabændum hefur ekki tekist að leggja fram gögn um nema 415 drepin dýr.  Fylkisstjórinn hefur samþykkt að greiða bætur fyrir liðlega 5.900 dýr.“ (ruv.is)

 

Hvernig væri að taka þetta fyrirkomulag upp í sauðfjárbúskapnum hérlendis? Að vísu höfum við ekki jarfa, gaupur eða úlfa, en auk arnarins höfum við refinn. Húnvetningar þóttu líka liðtækir á sínum tíma ...