Ólafur Elíasson - mikilvægari í listasögunni en Rembrandt? Undarleg frétt ...

Listamaðurinn Ólafur Elíasson er einn af 11 þýðingarmestu listamönnum samtímans, og í 22. sæti yfir alla listamenn sögunnar, ef marka má heimasíðuna artfacts.net, en undanfarin ár hafa listar yfir efstu 100 listamennina verið birtir á síðunni. Ólafur er fyrir ofan fjölmarga af helstu listamönnum sögunnar, til dæmis Salvador Dalí, Jackson Pollock, Paul Gauguin og Vincent Van Gogh. Matthew Barney er í 43. sæti yfir þýðingarmestu núlifandi listamennina.

 

Ofanrituð frétt birtist á mbl.is fyrir viku. Punktur. Í fyrirsögninni var enginn fyrirvari: Mikilvægari en Van Gogh.

                                     

Eitthvað klóraði ég mér í hausnum yfir þessari frétt; velti lítillega fyrir mér við hvað væri eiginlega miðað en nennti ekki að skoða það nánar. Auðvitað er fréttin ekki fullburða nema fram komi við hvað er átt, við hvað er miðað, og maður á ekki að þurfa að grafast fyrir um það annars staðar. Að hvaða leyti er hann fyrir ofan t.d. Dalí og Gauguin og Vincent van Gogh? Liggur ekki beinast við að skilja þetta sem svo, að Ólafur sé meiri og merkilegri í listasögunni en þeir?

 

Núna rakst ég á eftirfarandi á spjallvefnum malefnin.com eftir málverjann caramba og leyfi mér að smella því hér inn (niðurlagsorðin um Matthew Barney eru líka þaðan en ekki frá mér):

 

Mogginn vitnar í artfacts.net máli sínu til stuðnings um að Ólafur sé þýðingarmeiri en Van Gogh, de Kooning, Chagall, Monet o.s.frv. Hann hlýtur líka samkv. þessu að vera þýðingarmeiri en bæði Rembrandt og Da Vinci því þeir eru hvorugur á 100 nafna listanum hjá artfacts.net. Andy Warhol hlýtur að vera þýðingarmesti listamaður allra tíma því hann er nr. 1 á listanum.

 

Þetta er auðvitað fjarstæða og ber enn eina ferðina vitni fáfræði og heimóttarskap íslenskra blaðamanna. Listinn á artfacts.net er stigagjöf fyrir sýningarsögu listamanna og verðmæti þeirra frá sjónarmiði listaverkasala. Fleiri áhorfendur koma á sýningu á verkum Warhols en t.d. Chagalls. Þýðir það að Warhol sé „þýðingarmeiri“ listamaður en Chagall frá almennu listrænu og sögulegu sjónarmiði? Stigagjöfin er útskýrð á artfacts.net:

                                  

The aim of the Artist.Ranking (A.R) system is to arrange artists by their exhibition history. The A.R evaluates exhibitions held on an international level over the last five years. The basis of the A.R thinking is the so-called economy of attention (after a book from Georg Franck). Franck says that attention (fame) in the cultural world is an economy that works with the same mechanisms as capitalism. Capitalist, or economic, behaviour is based on property, lending money and charging interest. For Franck, the curator (e.g. the museum director or the gallery owner) acts as a financial investor. The curator/investor lends their property (their exhibition space and their fame) to an artist from whom they expect a return on their investment in the form of more attention (reputation, fame etc). 

Therefore, the relationship between gallery owner and artist relates to that between investor and entrepreneur. The investor puts his money into companies from which he expects to gain rewards. This is always a mixed batch, where a few succeed and pay for the misinvestment in the others.

                                             

Mogginn sér ástæðu til að nefna að Matthew Barney sé nr. 43 á listanum. Barney er heimsfrægur fyrir meltingarfæra- og endaþarmslist sína og var auk þess unnusti Bjarkar þegar síðast fréttist. Þarna er tengingin við land og þjóð. Þetta sá Mogginn, alltaf glúrinn!

 

Fær Ólafur Ragnar að gerast frímúrari?

Enn eru menn farnir að þrasa um embætti forseta Íslands (les: persónuna sem gegnir embættinu) - á fimmtán ára afmæli hins skítlega eðlis. Sumir geta seint fyrirgefið þjóðinni að hafa kosið Ólaf Ragnar Grímsson en ekki Pétur Kr. Hafstein eða Ástþór Magnússon.

 

Fyrir skömmu var þess krafist að forsetaembættið mætti í yfirheyrslu fyrir utanríkismálanefnd út af setu Ólafs Ragnars í klúbbi á Indlandi. Núna ræddi Sjónvarpið við lagaprófessor sem sagði að forsetaembættið heyrði undir forsætisráðuneytið - væntanlega með svipuðum hætti og Hagstofa Íslands gerði til skamms tíma. Ólafur Ragnar segir hins vegar sjálfur að embættið heyri ekki undir neitt ráðuneyti heldur sæki það umboð sitt til almennings.

 

Þess má geta, að Ólafur Ragnar Grímsson er doktor í stjórnmálafræði og fyrrverandi prófessor í þeirri grein. Auk þess hefur hann haft bæði löggjafarvald og framkvæmdavald með höndum sem alþingismaður og ráðherra.

 

Hvernig hefði verið að spyrja prófessor í stjórnmálafræði út í þetta mál? Þar hefðu bæði dr. Hannes Hólmsteinn Gissurarson og dr. Svanur Kristjánsson komið vel til greina, allt eftir því hvaða svör menn hefðu viljað fá ...

 

Mér skilst að Ólafur Ragnar hafi ekki mætt í yfirheyrsluna hjá Halldóri Blöndal og utanríkismálanefnd um daginn. Kannski hefur hann haft öðrum hnöppum að hneppa í útlöndum, líkt og Jón Ásgeir Jóhannesson stundum. En ef honum skyldi nú detta í hug að ganga í rótarýklúbb, eða bókmenntaleshring - á hann þá að sækja um leyfi hjá félagsmálanefnd eða menntamálanefnd Alþingis eða spyrja Geir H. Haarde beint?

                                    

Ætli Sveinn Björnsson og Ásgeir Ásgeirsson hafi sótt um leyfi til að sækja fundi í frímúrarareglunni og greint þingnefndum frá starfinu þar?

 

Skemmdarverkin í Heiðmörk og við Álafoss og vinstri græn krosstré

Það hefur verið með ólíkindum að fylgjast með hátterni bæjaryfirvalda í Kópavogi og Mosfellsbæ varðandi skemmdarverkin í Heiðmörk og við Álafoss. Þarna böðlast menn áfram eins og jarðýtur - með jarðýtum - og gefa skít í lög og reglur. Bregðast svo við með ósvífni og ósannindum þegar fundið er að. Ruddaskapurinn er sumsé bæði í orði og verki.

 

Kemur kannski ekki öllum á óvart þó að sjálfstæðismenn standi að slíku - þeir eru þó sjálfum sér samkvæmir. En þegar vinstri grænu krosstrén bregðast, loksins þegar á þau reynir, eins og í Mosfellsbæ ...

                     

P.s.: Hvað er eiginlega með þennan bloggvef? Hann er ámóta lipur í vöfum og olíuflutningaskip. Eða er það bara hjá mér?

Klámmyndatökur á Vestfjörðum - Kyla Cole á Laugarhóli

Umræðan um fyrirhugaða klámkaupstefnu hérlendis og klámmyndatökur í íslenskri náttúru í tengslum við hana rifjar upp heimsókn klámstjörnu að nafni Kyla Cole og tökuliðs til Vestfjarða fyrir tveimur árum. Meðan á tökum stóð dvaldist hópurinn á Hótel Djúpavík og á Laugarhóli í Bjarnarfirði. Gamla síldarverksmiðjan á Djúpavík, sem á sínum tíma var vettvangurinn í Blóðrauðu sólarlagi Hrafns Gunnlaugssonar, varð nú sviðsmynd enn metnaðarfyllri verka. Heiti potturinn við sundlaugina á Laugarhóli bar nafngiftina „heitur“ pottur með rentu - hafi hann ekki gert það fyrr. Á sínum tíma var greint frá þessu á fréttavefjunum strandir.is og bb.is og síðan eitthvað á landsvísu, ef ég man rétt.

 

Kóngur tekur við ríki / morð á Vesturgötu 13

Í gær var 101 ár frá því að fyrsta fréttamyndin birtist í íslensku blaði, eins og Orri Harðarson minnti okkur á. Myndin birtist 17. febrúar 1906 í Ísafold, blaði Björns Jónssonar, síðar ráðherra, og sýndi hinn nýja konung Danmerkur og Íslands, Friðrik áttunda, flytja ávarp þegar hann tók við konungdómi að föður sínum látnum átján dögum fyrr. Ég brá mér sem oft áður á Tímarit.is og fletti upp á myndinni og leyfi mér að smella henni hérna fyrir neðan.

 

Hinn „ungi“ konungur var 63 ára þegar hann tók við ríkinu, en faðir hans, Kristján níundi, var á 88. aldursári þegar hann lést. Kristján varð fyrstur íslenskra þjóðhöfðingja til að koma til Íslands, þegar hann færði Íslendingum stjórnarskrána þjóðhátíðarárið 1874. Af því tilefni var ort til hans kvæði sem byrjar þannig: Stíg heilum fæti á helgan völl, og annað sem byrjar svo: Stíg höltum fæti á hálan völl. Segja má að þetta lýsi nokkuð ólíkum viðhorfum. Friðrik áttundi kom til Íslands árið 1907. Hann ríkti ekki lengi, andaðist 69 ára að aldri árið 1912.

 

Það var ekki fyrr en í árdaga Morgunblaðsins síðla árs 1913 sem fyrsta innlenda fréttamyndin birtist í íslensku blaði, en hún er miklu þekktari en myndin af kónginum. Myndin í Ísafold er teikning en Morgunblaðsmyndin er dúkrista; kannski ekki óviðeigandi, þar eð hún er af Dúkskoti í Reykjavík, þar sem kona hafði myrt bróður sinn á eitri. Dúkskot var hús nr. 13 við Vesturgötu og bróðirinn andaðist þann 13. nóvember. Morgunblaðið hóf göngu sína 2. nóvember og kom út sjö daga vikunnar. Myndin af Dúkskoti birtist á forsíðu 16. tölublaðsins þann 17. nóvember (sjá neðar).

                            

         

    

 

Fótboltabullur og aðrar karlrembur njóta sín um þessar mundir

Bloggarinn Halla Gunnarsdóttir, sem bauð sig fram til formennsku í KSÍ (Karlrembusambandi Íslands?) um daginn, er ekki með opinn athugasemdadálk á síðunni sinni. Fyrst var ég hálfhissa. En ég er það ekki lengur. Sóley Tómasdóttir og Katrín Anna Guðmundsdóttir og fleiri fá þessa dagana - í tilefni af væntanlegri klámráðstefnu hérlendis - ýmsar mis-smekklegar og mis-persónulegar athugasemdir í ætt við þá holskeflu sem dundi á Höllu um daginn á helsta vefsetri íslenskrar knattspyrnu (gras.is). Þetta er á sömu bókina lært.

 

Nokkur dæmi (fyrstu þrjú varðandi Höllu fengin hjá Hrafni Jökulssyni):

                                               

Kvennmenn eiga ekki að vera i fotbolta þær eiga að vera i playboy og stripparar

                                           

Þessi Halla á álíka erindi í formannsstól KSÍ og Guðmundur í Byrginu.

                                     

maður myndi auðvitað frekar kjósa simpansa en þessa Höllu

                                  

 ... hversvegna heyrðist EKKERT frá stígamótum eða femínistum þegar chippendales komu hingað ?  Frétti reyndar að femínistar sem hátt hafa látið gegn klámi, mansali og öðru eins hafi verið þarna á sjóvinu alveg að missa það af greddu !

                                           

... femínistarnir vilja meina klámmyndaleikkonum að koma hingað því þær eru líklegast með meira á milli eyrnanna en þær!!!

Kennarar þúaðir á Hótel Sögu

Ég er að fara á kennarafagnað annað kvöld, kennarafagnaður er bara fínt orð yfir fyllerí með kennurunum, segir námsmaður einn hér á Moggabloggi. Þá rifjast upp kvöldið þegar ég át hænsnakjöt í fyrsta sinn á ævinni og þúaði jafnframt kennarana mína í Menntaskólanum í Reykjavík í fyrsta sinn. Og þeir mig. Þetta var á Hótel Sögu í Bændahöllinni, hótelinu sem núna er betur þekkt sem Radisson-SAS og verður víst bækistöð klæmingja á kvennafrídaginn*) eftir þrjár vikur.

 

Getið þér aldrei þagað nema á munnlegum prófum, helvítis fíflið yðar? sagði Guðni kj. enskukennari og síðar rektor eitt sinn við skólabróður minn. Samskipti kennara og nemenda í MR voru mjög formleg á þeim árum; hversu virðuleg þau voru fór eftir einstaklingum og atvikum.

 

Ég man ekki lengur hvort stúdentaveisla MR var á sjálfan þjóðhátíðardaginn; á því Herrans ári 1966 var hún a.m.k. um miðjan júní. Þá slaknaði á formlegheitunum, skólinn hélt okkur nýstúdentum fagnað á Hótel Sögu og kennararnir buðu okkur dús og meira í glasið. Eitthvað fannst manni undarlegt að þúa allt í einu Guðna Guðmundsson og ekki síður Magnús Finnbogason magister, sem eitt sinn vísaði mér úr íslenskutíma fyrir ósvífni - og þéraði mig um leið. Eðlilegra virtist að þúa Ólaf Hansson, Baldur Ingólfsson og Vigdísi Finnbogadóttur - Ólaf á íslensku, Baldur á þýsku og Vigdísi á frönsku. Af skiljanlegum ástæðum varð latínukennarinn eigi þúaður sérstaklega við þetta tækifæri.

 

Meira hvað tíminn líður! Það er eins og þetta hafi verið í gær, nema hvað ég er ekki með höfuðverk. Samt eru himinn og haf á milli. Í minni sveit voru hænsni ekki étin; þau voru grafin ellidauð að loknu löngu og farsælu ævivarpi. Og allar þéringarnar! Þá þéruðu fréttamenn ráðherra og þingmenn en allur gangur var á því hvort þeir voru þéraðir á móti eða hvort þeim var yfirleitt ansað. Nú er öldin önnur í samskiptum þessara stétta.

 

Eitt af kvæðum vestfirska sveitaskáldsins Guðmundar Inga Kristjánssonar á Kirkjubóli hefst svona: Þér hrútar ...

  

*) Síðbúin leiðrétting: Alþjóðlegi kvennadagurinn er 8. mars, Kvennafrídagurinn er 24. október. Dóttir mín hringdi í mig og benti mér á þessa heldur hvimleiðu villu, sem helst mætti kalla skriflegt mismæli; ég veit og vissi betur.

 

Fiskveitingar

Núna þegar dómarinn er búinn að glefsa í saksóknarann finnst mér rétt að skrifa nokkur orð um hundinn og köttinn. Þau eru bæði að éta fisk í merkilega góðu samlyndi; máltíðin sameinar. Kisa er komin heim eftir margra daga fjarveru - annað skiptið sem hún hverfur. Eftir að hundurinn kom til sögunnar hélt ég henni inni í vikutíma á meðan þau væru að venjast hvort öðru. Loks hleypti ég henni út en hún lét sig hverfa. Nokkrum dögum seinna frétti ég að hún hefði sést í grenndinni.

 

Allan tímann var ég með kattarrifu á útidyrunum og þurrmat og vatn í skálum og ljós í loftinu svo að kisa sæi til. Lengi var maturinn óhreyfður en svo var hann étinn eina nóttina. Næstu nótt fór á sömu leið rétt eins og í þjóðsögunum. Þriðju nóttina þegar ég gáði fram var kisa þar. Þá urðu nú fagnaðarfundir. Kisa át og át bæði þurrmat og blautmat og saup á vatni á milli og síðan lá hún í öruggri fjarlægð frá hundinum og malaði og prumpaði í senn. Á hundinum var óræður svipur.

 

Ætli það grói nokkru sinni milli saksóknarans og dómarans? Kannski væri ráð að gefa þeim fisk saman. Passa samt að hvor hafi sína skálina.

 

30.01.2007 Þegar hundurinn kom og kisa beit mig svo að ég var nærri dáinn úr stífkrampa

                   

ruv.is Baugsmál: Dómari stoppar saksóknara

Ljósmyndir úr Breiðavík 1962-64

Hallgrímur Sveinsson var forstöðumaður Vistheimilisins í Breiðavík á árunum 1962-64. Hann var þá liðlega tvítugur að aldri og fyrir skömmu útskrifaður úr Kennaraskólanum (1961). Ljósmyndir frá lífi og starfi í Breiðavík á þessum tíma má skoða á Þingeyrarvefnum.

 

Eftir dvölina í Breiðavík var Hallgrímur staðarhaldari og bóndi á Hrafnseyri við Arnarfjörð (Safn Jóns Sigurðssonar) í liðlega 40 ár og jafnframt kennari og skólastjóri á Þingeyri í nokkra áratugi. Hann hefur rekið Vestfirska forlagið í mörg ár.

 

Þingeyrarvefurinn - ljósmyndavefur

Þingeyrarvefurinn

                      

Ýmsir farnir að rokka á Indlandi

Fyrir okkur sem vitum lítið um dægurtónlist kemur Margaret Thatcher fyrst í hugann þegar Járnfrúna ber á góma. Og þegar fyrirsögn birtist þess efnis að Járnfrúin hyggist rokka á Indlandi í fyrsta sinn, þá beinist hugurinn að ónefndum íslenskum þjóðhöfðingja, sem einnig lætur til sín taka þarlendis um þessar mundir ...

The Iron Lady of the Western World. Me? A Cold War warrior? Well, yes - if that is how they wish to interpret my defence of values, and freedoms fundamental to our way of life. (Úr ræðu árið 1976. Skömmu áður hafði málgagn Rauða hersins kallað Margréti „járnfrúna“ sem hygðist blása til kalds stríðs á ný.)

Varðandi hugrenningatengsl má bæta því við, að varla heyri ég minnst á rokktónlist, hvað þá The Rolling Stones, sem mér skilst að hafi verið hljómsveit, að minn gamli kunningi núverandi sýslumaður á Selfossi komi ekki upp í hugann líka.

Annars hélt ég að iron maiden væri eitthvað allt annað en iron lady ...

P.s.: Gott er að sjá, að tilefni síðustu færslu minnar er komið út úr heiminum.

Járnfrúin ætlar að rokka á Indlandi í fyrsta sinn