Íslandshreyfingin, Þursaflokkurinn og Gólfþjónusta Íslands ehf.

 

Nú er það komið á hreint, að nýja þingframboðið kennir sig við Ísland. Ekki er óheimilt að nota nafn landsins eða lýðveldisins í þessu skyni þó að það verði að teljast bæði yfirlætislegt en þó fyrst og fremst ósmekklegt. Ef til vill er stigsmunur en varla eðlismunur á þessu og notkun þjóðfánans og skjaldarmerkis íslenska ríkisins í sambærilegum tilgangi, en slíkt er óheimilt.

 

Skoðun mín á þessum hlutum er ekki ný. Á sínum tíma fannst mér það vitnisburður um bægslagang og allt að því ruddaskap þegar Reykjavíkurlistinn sálugi kom fram á sjónarsviðið. Eða Ísafjarðarlistinn. Þetta er allt nokkuð sambærilegt.

 

Mörg dæmi eru þess á fyrri tíð að félög, fyrirtæki eða stofnanir hafi kennt sig til landsins. Þá voru aðrir tímar og í mörgum tilvikum hefur mönnum varla dottið í hug að fleiri yrðu nokkurn tímann á sama vettvangi. Þar má nefna Hið íslenzka bókmenntafjelag, Hið íslenzka prentarafjelag, Háskóla Íslands, Flugfjelag Íslands, Verzlunarskóla Íslands og margt fleira. Landsbanki Íslands var stofnaður 1886, ef ég man rétt, en í því tilviki var bætt um betur með Íslandsbanka árið 1904.

 

Mjög löngu síðar kom Hinn íslenzki þursaflokkur til sögunnar og enn síðar Hið íslenzka reðasafn. Mér finnst líklegt að nokkur gamansemi hafi ráðið þeim hátíðlegu nafngiftum. Aftur á móti finnst mér nafnið á Gólfþjónustu Íslands ehf. í Kópavogi, sem ég hnaut um í Símaskránni, dálítið hallærislegt, að ekki sé meira sagt, og fremur ófyndið. Svipaða tilfinningu hef ég gagnvart hinu oflátungslega nafni Íslandshreyfingarinnar.

 

En hver hefur sinn smekk.

 

Þessu tauti verður ekki lokið án eftirfarandi yfirlýsingar: Ég er aðdáandi Ómars Ragnarssonar og met afar mikils baráttu hans í þágu náttúruverndar. Hvað svo sem framboðinu og nafngiftinni líður.

 

Ómar formaður og Margrét varaformaður Íslandshreyfingarinnar

Vanmáttur minn gagnvart erlendum fréttum

Líklega er aldurinn farinn að segja til sín. Að vísu hef ég aldrei verið mjög skarpur en núna í seinni tíð keyrir um þverbak. Ég skil ekki einföldustu hluti. Þar á ég fyrst og fremst við erlendar fréttir á mbl.is. Hvað eftir annað kemur það fyrir að ég les frétt en botna eiginlega ekki neitt í neinu. Næ ekki samhenginu. Klóra mér í hausnum án árangurs. Finnst stundum að ég sé ekki einu sinni að lesa íslensku.

 

Ég nenni ekki að tína hér til fréttir af þessu tagi.

 

Ætli nokkur annar en ég finni til svona skilningstregðu? Líklega ekki. Ég er einfaldlega (orðinn) svona vitlaus.

 

Jæja þá - ég einbeiti mér bara að Ævintýrum litla tréhestsins eins og þegar ég var barn en eftirlæt þeim sem eru með fulla andlega burði að ráða fram úr erlendu fréttunum á mbl.is.

 

Þingmannsstarfið verði full vinna

Eins og venjulega var glundroði á „lokasprettinum“ hjá Alþingi. Tilviljun virtist ráða hvaða mál fengu afgreiðslu og hver ekki. Megináhersla var lögð á að þingið gæti lokið störfum á „réttum“ tíma.

 

En hvaða tími er „réttur“ í þeim efnum? Er ekki rétti tíminn til að fara í sumarfrí þegar verkunum er lokið og ekki fyrr?

 

133. löggjafarþing kom saman 2. október og starfaði til 9. desember. Jólafrí stóð yfir frá 9. desember til 15. janúar eða í rúmar fimm vikur. Þá kom þingið aftur saman og starfaði til 18. mars. Samanlagt var þingtíminn rúmir fjórir mánuðir. Núna er komið sumarfrí.

 

Fyrir þingið komu samtals 321 lagafrumvörp og þingsályktunartillögur. Af þessum málum urðu 170 ekki útrædd - meira en helmingurinn. Sumt af þessu er flutt á hverju þingi, ár eftir ár, allir eru sammála um nauðsyn þess að málin nái fram að ganga - en þegar dregur að jólafríi eða þinglokum fer allt í vitleysu. Alltaf.

 

Á hinum stutta þingtíma berast sífelldar fréttir af þingmönnum á persónulegum ferðalögum hér og þar um heiminn. Án þess að kalla inn varamenn. Þegar um er spurt er sagt, að það skipti nánast engu máli. Það skiptir sumsé nánast engu máli hvort þeir eru í vinnunni eða ekki.

 

Núna er sagt að þingmenn þurfi að komast sérlega snemma í frí til að geta helgað sig kosningabaráttunni.

 

En hvað með frambjóðendur sem eru ekki þingmenn? Ættu þeir þá ekki líka að fá frí frá sínum störfum til að geta helgað sig kosningabaráttunni? Eða eiga sitjandi þingmenn að hafa forréttindi og forskot í þeim efnum umfram aðra frambjóðendur?

 

Hvað með launin? Ekki veit ég hvernig launum þingmanna er háttað. Ekki veit ég heldur hvort einungis er greitt fyrir viðveru á þingtímanum eða hvort þingmenn eru á launum allt árið. Raunar verður að teljast ósennilegt að starfsmanni séu að jafnaði greidd laun allt árið fyrir starf hluta úr ári.

 

Er ekki ástæða til þess að þingstörfin verði full vinna hjá þingmönnum? Er ekki ástæða til að koma á einhverri verkstjórn á Alþingi? Er ekki ástæða til að setja reglur sem komi í veg fyrir málþóf, skemmdarverkastarfsemina alræmdu á Alþingi, ef þingmenn skilja og skynja ekki sjálfir anda þess starfs sem þeir hafa verið valdir til?

 

Spurningarnar eru margar. Hér er ein í viðbót: Hvers vegna geta ráðherrar jafnframt verið þingmenn og haft þannig löggjafarvald og framkvæmdavald með höndum í senn? Hvað með hugsjónina um þrígreiningu ríkisvaldsins? Af hverju geta þeir þá ekki líka verið starfandi dómarar?

 

Upprifjun á innrásarafmæli - Saddam, Davíð og Halldór eru allir farnir frá

Á fjögurra ára afmæli innrásar Bandaríkjamanna og hinna viljugu þjóða í Írak er ekki úr vegi að rifja upp orð Sæunnar Stefánsdóttur alþm. og ritara Framsóknarflokksins um afleiðingarnar fyrir Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson. Að mati hennar hrökkluðust þeir báðir frá völdum vegna þessa máls. Annar var gerður að blaðafulltrúa Seðlabankans, hinum var troðið í samnorrænt embætti.

 

Í þingræðu 1. mars síðastliðinn, þar sem hlutdeild þeirra Davíðs og Halldórs f.h. íslensku þjóðarinnar í innrásinni í Írak var til umræðu, sagði Sæunn Stefánsdóttir - og sjálfur ritari Framsóknarflokksins ætti að vita þetta flestum öðrum betur:

                                            

Við framsóknarmenn höfum viðurkennt og tekið fyrir í okkar röðum að um ranga ákvörðun hafi verið að ræða og að ákvörðunin hafi verið mistök. - - - Sömuleiðis hefur þetta mál haft áhrif á stjórnmálaferil þeirra aðila sem komu að ákvörðuninni í upphafi. Því verður ekki neitað, það liggur alveg fyrir. Bæði Davíð Oddsson, þáverandi forsætisráðherra, og Halldór Ásgrímsson, þáverandi utanríkisráðherra, eru hættir þátttöku í stjórnmálum. Ég tel að það hafi m.a. verið vegna þessa máls, ég held það. Og ég held að að einhverju leyti fylgi þetta mál þeim og þeirra stjórnmálaferli ...

                  

                                               

Einnig til upprifjunar fylgir hér frétt Ríkisútvarpsins 10. apríl 2004, þegar Íslendingar voru á hátindi frægðar sinnar í Írak - Saddam var oltinn úr sessi en Davíð og Halldór sátu enn:

                                        

                               

Íslendingar finna sinnepsgas í Írak

                             

Jónas Þorvaldsson og Adrian King sprengjusérfræðingar Landhelgisgæslunnar á vegum Íslensku friðargæslunnar í Írak hafa fundið sprengjukúlur skammt frá Basra í Suður-Írak sem innihalda eiturgas. Þetta eru fyrstu gjöreyðingarvopnin sem finnast í Írak. Halldór Ásgrímsson utanríkisráðherra segir þetta mikið afrek hjá íslensku sprengjuleitarmönnunum og staðfestingu á mikilvægi Íslendinga í alþjóðlegu starfi.

                                    

Gjöreyðingarvopn, kjarnavopn, sýkla- og efnavopn Íraka voru meginástæða sem Bandaríkjamenn gáfu fyrir innrásinni í Írak. Engin efnavopn hafa fundist þrátt fyrir gríðarlega leit fyrr en þá nú að Íslendingar finna vopnin.

                                     

Írakar beittu efnavopnum nær daglega í 8 ára löngu stríði gegn Íran 1980-1988. Þá voru Írakar bandamenn Bandaríkjanna. Bandaríkjamenn veittu Írökum leyniþjónustuupplýsingar fyrir sókn á Faw-skaga 1988 þar sem sinnepsgasi og öðrum efnavopnum var beitt í stórum stíl.

                                   

Írakar hafa sagst og sárt við lagt að vera búnir að eyða öllum slíkum vopnum en efnavopnin sem fundust við Basra eru fyrstu dæmin sem sýna annað.

                

                                         

Eldra blogg - morguninn þegar Saddam Hussein var hengdur:

30.12.2006  Drjúg urðu okkur Bush morgunverkin

 

Játningar Khalíds Mohammeds og Geirfinnsmálið

Varla hefur Gísli Guðjónsson réttarsálfræðingur verið fenginn til að meta játningarnar sem streymt hafa frá Khalíd Sjeik Mohammed. Maður þessi hefur um árabil verið yfirheyrður í leynifangelsum Bandaríkjamanna og síðan í pyntingabúðunum í Guantanamo - án þess svo mikið sem hafa réttargæslumann. Og núna er hann búinn að játa alveg heil ósköp. Auðvitað! Og þótt fyrr hefði verið.

 

Hann er ábyrgur fyrir 9/11 - frá upphafi til enda. Hann er ábyrgur fyrir sprengingunni í World Trade Center. Hann er ábyrgur fyrir tilræði við Jóhannes Pál páfa. Hann skipulagði árás á Panamaskurðinn. Hann skipulagði árásir á Sears-turninn í Chicago, Library Tower í Los Angeles, Plaza Bank í Seattle og Empire State í New York. Hann er ábyrgur fyrir banatilræði við Musharraf forseta Pakistans. Hann er ábyrgur fyrir árásum á bandarísk kjarnorkuver. Hann er ábyrgur fyrir árásum á brýr í New York. Hann skipulagði árásir á bækistöðvar NATO í Belgíu. Hann skipulagði árásir í Ísrael, Tyrklandi og Tælandi. Hann skipulagði árásir á sendiráð Ísraels í Asíu og Ástralíu. Hann skipulagði árásir á bandarísk orrustuskip og olíuskip á heimshöfunum. Hann er ábyrgur fyrir áformuðu tilræði við Jimmy Carter Bandaríkjaforseta. Hann er ábyrgur fyrir áformuðu tilræði við Bill Clinton. Hann skipulagði árásir á Canary Wharf, Big Ben og Heathrow-flugvöll í Lundúnum. Hann skipulagði árásir á Kauphöllina í New York og fleiri fjármálastofnanir. Hann er ábyrgur fyrir skósprengjumanninum Richard Reid. Hann er ábyrgur fyrir sprengjutilræðunum í næturklúbbunum á Balí. Hann er ábyrgur fyrir tilræði við ferðamenn og ísraelska flugvél í Kenía. Hann hjó höfuðið af Daniel Pearl með eigin hendi. Og svo framvegis. Bara nefna það.

 

Allt þetta hefur maðurinn játað - eftir nokkurra ára einangrun og pyndingar á vegum Bandaríkjastjórnar. Er yfirleitt nokkuð fleira að játa?

 

Hvað með hvarf Geirfinns Einarssonar? Munar þennan ágæta mann nokkuð um að játa líka á sig morðið á Geirfinni og leysa þannig málið?

 

Þegar játningaregistur Khalíds þessa er lesið verður einhverjum hugsað til játningaflaumsins sem streymdi frá sakborningum í Guðmundar- og Geirfinnsmálum á sínum tíma. Þar reyndist óhjákvæmilegt að strika út játningar á fjölda glæpa - framinna sem óframinna - svo að ákærur og dómar gætu orðið með þeim hætti að trúverðugt og sennilegt gæti talist.

 

Sennilegt út í frá, á ég við. Aftur á móti fráleitt í huga þeirra sem til þekktu, þeirra sem tóku þátt í yfirheyrslunum og skráðu niður játningarnar.

 

Ég var þar á meðal.

                  

      

Sjá m.a.: Der Spiegel / spiegel.de „Ich war verantvortlich von A bis Z“

 

Stóra upplestrarkeppnin

Gaman var að hlusta á Stóru upplestrarkeppnina á Alþingi. Sumir sem þar komu fram gætu með tímanum orðið frambærilegir í Morfís. A.m.k. vantar ekki þann eiginleika að sjá tilveruna í svörtu og hvítu.

 

Annars stendur það helst eftir, að Jónas Hallgrímsson hefði að líkindum verið vinstri grænn.

 

Og Jón Sigurðsson er framsóknarmaður.

 

30% námslána breytist í styrki að námi loknu

Náttúrugripasafnið í eigu og umsjá ríkisins í 60 ár ...

Hið íslenska náttúrufræðifélag (stofnað 1889) rak náttúrugripasafn á tímabilinu frá 1890 til 1947, en þá afhenti félagið ríkinu safnið að gjöf ásamt byggingarsjóði. Þetta stórmerka vísindasafn lá á þeim tíma undir skemmdum vegna húsnæðisvandræða. Félagið leitaði til ríkisstjórnarinnar eftir styrk til þess að bæta úr þessum vanda, en bauð safnið að gjöf að öðrum kosti, í trausti þess að vel yrði að því búið, og hefði þá ríkið allan veg og vanda af rekstri þess framvegis. Ríkisstjórnin tók síðari kostinn og hefur nú annast safnið af miklum myndarskap æ síðan, eða a.m.k þeim myndarskap sem flestir munu kannast við.

 

Í Morgunblaðinu fyrir réttum 60 árum, hinn 6. mars 1947, er greint frá þessum merku tímamótum í sögu safnsins og rætt við dr. Finn Guðmundsson náttúrufræðing (mynd: Tímarit.is).

 

Og tíminn líður

Með aldrinum lítum við stöðugt oftar yfir farinn veg. Í æsku er ekkert að baki, allt framundan. Á efri árum er flest að baki, fátt spennandi framundan. Þess vegna er meira gaman að líta um öxl. Eða er það gaman? Annars vegar er liðinn tími röð góðra minninga, hins vegar eitthvað allt annað. Fer eftir hugarfarinu á hverri stund.

 

Ef ég hefði nú bara farið í þessa átt en ekki hina einhvern tiltekinn dag.

 

En hvað er að fást um það.

 

Ætti Alþingi að starfa fyrir luktum dyrum?

Ég hef ekki farið dult með þá skoðun, að virðingu Alþingis væri best borgið með því þingið yrði háð fyrir luktum dyrum. Skrípalætin sem þar tíðkast í beinni útsendingu eru ekki traustvekjandi, svo ekki sé meira sagt. Gaman er að lesa bloggskrif Björns Bjarnasonar um þetta núna. Tilefnið er m.a. sú niðurstaða úr viðhorfskönnun Gallups, að einungis 29% svarenda beri traust til Alþingis. Þar er þingið í neðsta sæti af átta stofnunum sem spurt var um, en í efstu sætunum eru Háskóli Íslands (85%) og lögreglan (78%).

 

Þingmenn halda því gjarnan fram, að þeir taki starf sitt alvarlega og vel sé unnið í nefndum þar sem enginn sér til. Jafnframt að þeir séu ekki í fríi hálft árið, eins og margir halda, heldur séu þeir þá að efla tengslin við kjósendur heima í héraði. Eða þá að þeir eru ásamt mökum og öðru föruneyti á mikilvægum ferðalögum út um allan heim, sem væntanlega eru bráðnauðsynleg vegna lagasetningar hérlendis. Eins og kannski einhverjir vita, þá er það hlutverk Alþingis að setja þjóðinni lög.

 

Hvernig væri að hafa líka beinar útsendingar frá nefndafundum, þar sem allt annar bragur er sagður vera en á sjálfum þingfundunum? Þá gætum við séð muninn.

 

Annars held ég að það sé ekki góð hugmynd ...

 

Dagbók Morgunblaðsins í dentíð

Friðrik Sigurbjörnsson lögfræðingur sá um Dagbókina í Morgunblaðinu þegar ég var á Mogganum fyrir fjórum áratugum eða þar um bil. Dagbókin var að mestu fastir liðir með gagnlegum upplýsingum og ýmsu smáræði. Friðrik skrifaði dálk undir yfirskriftinni Storkurinn sagði, brúðhjónamyndir voru birtar (í daglegu tali við vinnslu blaðsins kölluðust þetta ríðingamyndir), þarna var brandari dagsins (sá NÆST bezti) og teikningin eftir Sigmund. Líka voru þarna ýmsar smáfréttir af fólki.

 

Einn liðurinn í Dagbókinni hét Vísukorn, þar sem venjulega birtist frumsamin vísa eftir einhvern af hagyrðingum Reykjavíkur, sem oft lögðu leið sína á ritstjórnina eða hringdu. Fyrir kom að Friðrik varð uppiskroppa með vísur og fékk mig til að bulla eitthvað í eyðuna.

 

Á ráfi mínu núna í gömlum blöðum rekst ég nú á eitthvað af þessum samsetningi, sem ég vildi að vísu ekki hafa nafn mitt undir heldur notuðum við eitthvert dulnefni. Að minnsta kosti stundum var dulnefnið Mörður notað í þessum tilgangi. Ekki hélt ég þessu til haga að öðru leyti en hvað varðar birtinguna í Morgunblaðinu - og þætti þó kannski einhverjum nóg - og lagði það ekki heldur á minnið. Núna bar eftirfarandi vísukorn merkt Merði fyrir augu mér - Morgunblaðið 13. júlí 1967 - þar sem saga íslensku þjóðarinnar er tekin saman:

                                    

     Þjóðin hefur þraukað af

     þrengingar á færibandi.

     Daglegt brauðið Drottinn gaf

     en Danir fluttu það úr landi.

                                         

Þess má geta, að meðal mynda sem auglýstar eru í kvikmyndahúsum borgarinnar þennan sama dag eru Heimsendir, Skelfingarspárnar, Flóttinn frá víti og Á barmi glötunar. Ekki veit ég hvort það er einhver tilviljun, að þarna var þriðja kjörtímabilið undir stjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks nýbyrjað ...

 

Myndir: Tímarit.is