Vont mál - hverjir biðjast afsökunar?

Satt að segja trúði ég því að Siv Friðleifsdóttir heilbrigðisráðherra hefði misnotað Framkvæmdasjóð aldraðra. Mér fannst það afleitt fyrir hana en þó einkum fyrir Framsóknarflokkinn. Ég hef látið í ljós vanþóknun mína á framferði hennar, gott ef ekki kallað hana illan klafa á þeim ágæta manni Jóni Sigurðssyni.

 

Svona er að vera trúgjarn. Mér þykir þetta leitt. Ég hélt bara að þeir sem héldu þessu fram væru ábyrgir orða sinna.

 

Annar eins maður og Oliver Lodge / fer ekki með neina lygi, var eitt sinn sagt.

 

Mér er sagt að Samfylkingin hafi sett auglýsingu í Fréttablaðið í dag til að vekja athygli á misferli ráðherrans, sem síðan reynist ekki vera neitt misferli. Í ljósi þessarar reynslu veit ég ekki hvort ég á að trúa því. Ég sé aldrei Fréttablaðið og nenni ekki að lesa það á netinu.

 

Ég biðst afsökunar á trúgirni minni og ábyrgðarlausum kjafthætti í framhaldinu. Vona að aðrir geri það líka.

 

Segja úthlutanir úr Framkvæmdasjóði aldraðra hafi verið samkvæmt lögum

Sjálfstæðisflokkurinn og stelpurnar á ballinu

Tilvera okkar er undarlegt lóðarí. Um þessar mundir eru stjórnmálamenn um allar jarðir, alla fjölmiðla og alla bloggvefi að leita eftir hylli kjósenda. Samtímis er páfugladansinn í gangi á bak við tjöldin - viðræður um myndun nýrrar ríkisstjórnar eftir kosningar.

 

Nánast hvernig svo sem þessar kosningarnar fara verður formanni Sjálfstæðisflokksins fyrstum falið umboð til stjórnarmyndunar. Skiljanlegt er að forystumenn annarra flokka geri hosur sínar grænar til að komast með í ríkisstjórn. Sjálfstæðisflokkurinn getur valið sér samstarfsflokk og velur þann sem býður best kjör á sjálfum sér.

 

Spurningin er bara sú hvort förunauturinn heim af ballinu verður aðeins einn eða hvort fleiri verða í takinu.

 

Krosstré bregðast eins og aðrir raftar ...

„En Frjálslyndi flokkurinn er nú orðinn vænlegur kostur fyrir lífsverndarsinna, sem gefizt hafa upp á sínum fyrri flokkum, þeim sem um áratuga skeið hafa staðið vörð um nánast óheftar fósturdeyðingar hér á landi“, segir Jón Valur Jensson guðfræðingur á bloggi sínu í gær. Þar greinir hann frá vasklegri framgöngu þingmanna Frjálslynda flokksins til að „bregða fæti fyrir“ frumvarp um nýtingu stofnfrumna til rannsókna og lækninga.

 

Í dag skrifar hinn frjálslyndi guðfræðingur tímabæran pistil undir fyrirsögninni Almannafé ausið í samkynhneigða. Þar kemur enn betur fram hvernig sjálft gamla krosstréð Sjálfstæðisflokkurinn hefur brugðist sönnum kristnum lífsgildum:

                                                 

Nú hefur samkynhneigðum tekizt að narra borgarstjórann í Reykjavík, Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson, til að lofa "Gay-Pride-hátíðinni" fjögurra milljóna króna framlagi úr borgarsjóði árlega næstu þrjú árin!

- - -                     

Koss Vilhjálms á karlmannshönd í stórfurðulegu gervi "drottningar" er lifandi staðfesting þess, að jafnvel þvílíkan ágætismann er hægt að leiða í björg tízkuhyggju og yfirborðsmennsku. Fjarri hefur það verið hugsun hans, hve margir hafa hneykslazt á því stripli og þeim ósæmilegu háðsútfærslum, sem oft hefur mátt horfa upp á í nefndum göngum homma og lesbía. Annar og miklu alvarlegri þáttur í ásókn þessa hóps, sem áberandi var við síðasta "Gay Pride", var hin fráleita kröfugerð um að hommar fái að gefa blóð ...                                 

- - -                                                            

Hér er kominn tími til að spyrna við fótum, en það verður ekki gert með því að styðja Sjálfstæðisflokkinn til dáða, því að dáðirnar reynast sumar hverjar hinar mestu ódáðir, þegar betur er skoðað ...

                                                

Já, svona bregðast krosstrén eins og aðrir raftar (ekki veit ég hvers vegna orðið raftur sækir á hugann þessa dagana).

 

En þó að fokið sé í flest skjól eiga frjálslyndir menn hæli tryggt í Frjálslynda flokknum, sem betur fer.

 

Íslandshreyfingin, Þursaflokkurinn og Gólfþjónusta Íslands ehf.

 

Nú er það komið á hreint, að nýja þingframboðið kennir sig við Ísland. Ekki er óheimilt að nota nafn landsins eða lýðveldisins í þessu skyni þó að það verði að teljast bæði yfirlætislegt en þó fyrst og fremst ósmekklegt. Ef til vill er stigsmunur en varla eðlismunur á þessu og notkun þjóðfánans og skjaldarmerkis íslenska ríkisins í sambærilegum tilgangi, en slíkt er óheimilt.

 

Skoðun mín á þessum hlutum er ekki ný. Á sínum tíma fannst mér það vitnisburður um bægslagang og allt að því ruddaskap þegar Reykjavíkurlistinn sálugi kom fram á sjónarsviðið. Eða Ísafjarðarlistinn. Þetta er allt nokkuð sambærilegt.

 

Mörg dæmi eru þess á fyrri tíð að félög, fyrirtæki eða stofnanir hafi kennt sig til landsins. Þá voru aðrir tímar og í mörgum tilvikum hefur mönnum varla dottið í hug að fleiri yrðu nokkurn tímann á sama vettvangi. Þar má nefna Hið íslenzka bókmenntafjelag, Hið íslenzka prentarafjelag, Háskóla Íslands, Flugfjelag Íslands, Verzlunarskóla Íslands og margt fleira. Landsbanki Íslands var stofnaður 1886, ef ég man rétt, en í því tilviki var bætt um betur með Íslandsbanka árið 1904.

 

Mjög löngu síðar kom Hinn íslenzki þursaflokkur til sögunnar og enn síðar Hið íslenzka reðasafn. Mér finnst líklegt að nokkur gamansemi hafi ráðið þeim hátíðlegu nafngiftum. Aftur á móti finnst mér nafnið á Gólfþjónustu Íslands ehf. í Kópavogi, sem ég hnaut um í Símaskránni, dálítið hallærislegt, að ekki sé meira sagt, og fremur ófyndið. Svipaða tilfinningu hef ég gagnvart hinu oflátungslega nafni Íslandshreyfingarinnar.

 

En hver hefur sinn smekk.

 

Þessu tauti verður ekki lokið án eftirfarandi yfirlýsingar: Ég er aðdáandi Ómars Ragnarssonar og met afar mikils baráttu hans í þágu náttúruverndar. Hvað svo sem framboðinu og nafngiftinni líður.

 

Ómar formaður og Margrét varaformaður Íslandshreyfingarinnar

Þingmannsstarfið verði full vinna

Eins og venjulega var glundroði á „lokasprettinum“ hjá Alþingi. Tilviljun virtist ráða hvaða mál fengu afgreiðslu og hver ekki. Megináhersla var lögð á að þingið gæti lokið störfum á „réttum“ tíma.

 

En hvaða tími er „réttur“ í þeim efnum? Er ekki rétti tíminn til að fara í sumarfrí þegar verkunum er lokið og ekki fyrr?

 

133. löggjafarþing kom saman 2. október og starfaði til 9. desember. Jólafrí stóð yfir frá 9. desember til 15. janúar eða í rúmar fimm vikur. Þá kom þingið aftur saman og starfaði til 18. mars. Samanlagt var þingtíminn rúmir fjórir mánuðir. Núna er komið sumarfrí.

 

Fyrir þingið komu samtals 321 lagafrumvörp og þingsályktunartillögur. Af þessum málum urðu 170 ekki útrædd - meira en helmingurinn. Sumt af þessu er flutt á hverju þingi, ár eftir ár, allir eru sammála um nauðsyn þess að málin nái fram að ganga - en þegar dregur að jólafríi eða þinglokum fer allt í vitleysu. Alltaf.

 

Á hinum stutta þingtíma berast sífelldar fréttir af þingmönnum á persónulegum ferðalögum hér og þar um heiminn. Án þess að kalla inn varamenn. Þegar um er spurt er sagt, að það skipti nánast engu máli. Það skiptir sumsé nánast engu máli hvort þeir eru í vinnunni eða ekki.

 

Núna er sagt að þingmenn þurfi að komast sérlega snemma í frí til að geta helgað sig kosningabaráttunni.

 

En hvað með frambjóðendur sem eru ekki þingmenn? Ættu þeir þá ekki líka að fá frí frá sínum störfum til að geta helgað sig kosningabaráttunni? Eða eiga sitjandi þingmenn að hafa forréttindi og forskot í þeim efnum umfram aðra frambjóðendur?

 

Hvað með launin? Ekki veit ég hvernig launum þingmanna er háttað. Ekki veit ég heldur hvort einungis er greitt fyrir viðveru á þingtímanum eða hvort þingmenn eru á launum allt árið. Raunar verður að teljast ósennilegt að starfsmanni séu að jafnaði greidd laun allt árið fyrir starf hluta úr ári.

 

Er ekki ástæða til þess að þingstörfin verði full vinna hjá þingmönnum? Er ekki ástæða til að koma á einhverri verkstjórn á Alþingi? Er ekki ástæða til að setja reglur sem komi í veg fyrir málþóf, skemmdarverkastarfsemina alræmdu á Alþingi, ef þingmenn skilja og skynja ekki sjálfir anda þess starfs sem þeir hafa verið valdir til?

 

Spurningarnar eru margar. Hér er ein í viðbót: Hvers vegna geta ráðherrar jafnframt verið þingmenn og haft þannig löggjafarvald og framkvæmdavald með höndum í senn? Hvað með hugsjónina um þrígreiningu ríkisvaldsins? Af hverju geta þeir þá ekki líka verið starfandi dómarar?

 

Upprifjun á innrásarafmæli - Saddam, Davíð og Halldór eru allir farnir frá

Á fjögurra ára afmæli innrásar Bandaríkjamanna og hinna viljugu þjóða í Írak er ekki úr vegi að rifja upp orð Sæunnar Stefánsdóttur alþm. og ritara Framsóknarflokksins um afleiðingarnar fyrir Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson. Að mati hennar hrökkluðust þeir báðir frá völdum vegna þessa máls. Annar var gerður að blaðafulltrúa Seðlabankans, hinum var troðið í samnorrænt embætti.

 

Í þingræðu 1. mars síðastliðinn, þar sem hlutdeild þeirra Davíðs og Halldórs f.h. íslensku þjóðarinnar í innrásinni í Írak var til umræðu, sagði Sæunn Stefánsdóttir - og sjálfur ritari Framsóknarflokksins ætti að vita þetta flestum öðrum betur:

                                            

Við framsóknarmenn höfum viðurkennt og tekið fyrir í okkar röðum að um ranga ákvörðun hafi verið að ræða og að ákvörðunin hafi verið mistök. - - - Sömuleiðis hefur þetta mál haft áhrif á stjórnmálaferil þeirra aðila sem komu að ákvörðuninni í upphafi. Því verður ekki neitað, það liggur alveg fyrir. Bæði Davíð Oddsson, þáverandi forsætisráðherra, og Halldór Ásgrímsson, þáverandi utanríkisráðherra, eru hættir þátttöku í stjórnmálum. Ég tel að það hafi m.a. verið vegna þessa máls, ég held það. Og ég held að að einhverju leyti fylgi þetta mál þeim og þeirra stjórnmálaferli ...

                  

                                               

Einnig til upprifjunar fylgir hér frétt Ríkisútvarpsins 10. apríl 2004, þegar Íslendingar voru á hátindi frægðar sinnar í Írak - Saddam var oltinn úr sessi en Davíð og Halldór sátu enn:

                                        

                               

Íslendingar finna sinnepsgas í Írak

                             

Jónas Þorvaldsson og Adrian King sprengjusérfræðingar Landhelgisgæslunnar á vegum Íslensku friðargæslunnar í Írak hafa fundið sprengjukúlur skammt frá Basra í Suður-Írak sem innihalda eiturgas. Þetta eru fyrstu gjöreyðingarvopnin sem finnast í Írak. Halldór Ásgrímsson utanríkisráðherra segir þetta mikið afrek hjá íslensku sprengjuleitarmönnunum og staðfestingu á mikilvægi Íslendinga í alþjóðlegu starfi.

                                    

Gjöreyðingarvopn, kjarnavopn, sýkla- og efnavopn Íraka voru meginástæða sem Bandaríkjamenn gáfu fyrir innrásinni í Írak. Engin efnavopn hafa fundist þrátt fyrir gríðarlega leit fyrr en þá nú að Íslendingar finna vopnin.

                                     

Írakar beittu efnavopnum nær daglega í 8 ára löngu stríði gegn Íran 1980-1988. Þá voru Írakar bandamenn Bandaríkjanna. Bandaríkjamenn veittu Írökum leyniþjónustuupplýsingar fyrir sókn á Faw-skaga 1988 þar sem sinnepsgasi og öðrum efnavopnum var beitt í stórum stíl.

                                   

Írakar hafa sagst og sárt við lagt að vera búnir að eyða öllum slíkum vopnum en efnavopnin sem fundust við Basra eru fyrstu dæmin sem sýna annað.

                

                                         

Eldra blogg - morguninn þegar Saddam Hussein var hengdur:

30.12.2006  Drjúg urðu okkur Bush morgunverkin

 

Játningar Khalíds Mohammeds og Geirfinnsmálið

Varla hefur Gísli Guðjónsson réttarsálfræðingur verið fenginn til að meta játningarnar sem streymt hafa frá Khalíd Sjeik Mohammed. Maður þessi hefur um árabil verið yfirheyrður í leynifangelsum Bandaríkjamanna og síðan í pyntingabúðunum í Guantanamo - án þess svo mikið sem hafa réttargæslumann. Og núna er hann búinn að játa alveg heil ósköp. Auðvitað! Og þótt fyrr hefði verið.

 

Hann er ábyrgur fyrir 9/11 - frá upphafi til enda. Hann er ábyrgur fyrir sprengingunni í World Trade Center. Hann er ábyrgur fyrir tilræði við Jóhannes Pál páfa. Hann skipulagði árás á Panamaskurðinn. Hann skipulagði árásir á Sears-turninn í Chicago, Library Tower í Los Angeles, Plaza Bank í Seattle og Empire State í New York. Hann er ábyrgur fyrir banatilræði við Musharraf forseta Pakistans. Hann er ábyrgur fyrir árásum á bandarísk kjarnorkuver. Hann er ábyrgur fyrir árásum á brýr í New York. Hann skipulagði árásir á bækistöðvar NATO í Belgíu. Hann skipulagði árásir í Ísrael, Tyrklandi og Tælandi. Hann skipulagði árásir á sendiráð Ísraels í Asíu og Ástralíu. Hann skipulagði árásir á bandarísk orrustuskip og olíuskip á heimshöfunum. Hann er ábyrgur fyrir áformuðu tilræði við Jimmy Carter Bandaríkjaforseta. Hann er ábyrgur fyrir áformuðu tilræði við Bill Clinton. Hann skipulagði árásir á Canary Wharf, Big Ben og Heathrow-flugvöll í Lundúnum. Hann skipulagði árásir á Kauphöllina í New York og fleiri fjármálastofnanir. Hann er ábyrgur fyrir skósprengjumanninum Richard Reid. Hann er ábyrgur fyrir sprengjutilræðunum í næturklúbbunum á Balí. Hann er ábyrgur fyrir tilræði við ferðamenn og ísraelska flugvél í Kenía. Hann hjó höfuðið af Daniel Pearl með eigin hendi. Og svo framvegis. Bara nefna það.

 

Allt þetta hefur maðurinn játað - eftir nokkurra ára einangrun og pyndingar á vegum Bandaríkjastjórnar. Er yfirleitt nokkuð fleira að játa?

 

Hvað með hvarf Geirfinns Einarssonar? Munar þennan ágæta mann nokkuð um að játa líka á sig morðið á Geirfinni og leysa þannig málið?

 

Þegar játningaregistur Khalíds þessa er lesið verður einhverjum hugsað til játningaflaumsins sem streymdi frá sakborningum í Guðmundar- og Geirfinnsmálum á sínum tíma. Þar reyndist óhjákvæmilegt að strika út játningar á fjölda glæpa - framinna sem óframinna - svo að ákærur og dómar gætu orðið með þeim hætti að trúverðugt og sennilegt gæti talist.

 

Sennilegt út í frá, á ég við. Aftur á móti fráleitt í huga þeirra sem til þekktu, þeirra sem tóku þátt í yfirheyrslunum og skráðu niður játningarnar.

 

Ég var þar á meðal.

                  

      

Sjá m.a.: Der Spiegel / spiegel.de „Ich war verantvortlich von A bis Z“

 

Stóra upplestrarkeppnin

Gaman var að hlusta á Stóru upplestrarkeppnina á Alþingi. Sumir sem þar komu fram gætu með tímanum orðið frambærilegir í Morfís. A.m.k. vantar ekki þann eiginleika að sjá tilveruna í svörtu og hvítu.

 

Annars stendur það helst eftir, að Jónas Hallgrímsson hefði að líkindum verið vinstri grænn.

 

Og Jón Sigurðsson er framsóknarmaður.

 

30% námslána breytist í styrki að námi loknu

Náttúrugripasafnið í eigu og umsjá ríkisins í 60 ár ...

Hið íslenska náttúrufræðifélag (stofnað 1889) rak náttúrugripasafn á tímabilinu frá 1890 til 1947, en þá afhenti félagið ríkinu safnið að gjöf ásamt byggingarsjóði. Þetta stórmerka vísindasafn lá á þeim tíma undir skemmdum vegna húsnæðisvandræða. Félagið leitaði til ríkisstjórnarinnar eftir styrk til þess að bæta úr þessum vanda, en bauð safnið að gjöf að öðrum kosti, í trausti þess að vel yrði að því búið, og hefði þá ríkið allan veg og vanda af rekstri þess framvegis. Ríkisstjórnin tók síðari kostinn og hefur nú annast safnið af miklum myndarskap æ síðan, eða a.m.k þeim myndarskap sem flestir munu kannast við.

 

Í Morgunblaðinu fyrir réttum 60 árum, hinn 6. mars 1947, er greint frá þessum merku tímamótum í sögu safnsins og rætt við dr. Finn Guðmundsson náttúrufræðing (mynd: Tímarit.is).

 

Ætti Alþingi að starfa fyrir luktum dyrum?

Ég hef ekki farið dult með þá skoðun, að virðingu Alþingis væri best borgið með því þingið yrði háð fyrir luktum dyrum. Skrípalætin sem þar tíðkast í beinni útsendingu eru ekki traustvekjandi, svo ekki sé meira sagt. Gaman er að lesa bloggskrif Björns Bjarnasonar um þetta núna. Tilefnið er m.a. sú niðurstaða úr viðhorfskönnun Gallups, að einungis 29% svarenda beri traust til Alþingis. Þar er þingið í neðsta sæti af átta stofnunum sem spurt var um, en í efstu sætunum eru Háskóli Íslands (85%) og lögreglan (78%).

 

Þingmenn halda því gjarnan fram, að þeir taki starf sitt alvarlega og vel sé unnið í nefndum þar sem enginn sér til. Jafnframt að þeir séu ekki í fríi hálft árið, eins og margir halda, heldur séu þeir þá að efla tengslin við kjósendur heima í héraði. Eða þá að þeir eru ásamt mökum og öðru föruneyti á mikilvægum ferðalögum út um allan heim, sem væntanlega eru bráðnauðsynleg vegna lagasetningar hérlendis. Eins og kannski einhverjir vita, þá er það hlutverk Alþingis að setja þjóðinni lög.

 

Hvernig væri að hafa líka beinar útsendingar frá nefndafundum, þar sem allt annar bragur er sagður vera en á sjálfum þingfundunum? Þá gætum við séð muninn.

 

Annars held ég að það sé ekki góð hugmynd ...